To tylko jedna z 15 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teoria ortogenezy Theodora Eimera Theodor Eimer • Gustav Heinrich Theodor Eimer, urodzony 22 lutego 1843, zmarł 29 maja 1898 roku • był niemieckim zoologiem • uznaje się, że spopularyzował on określenie „ortogeneza”, po to by opisać istniejącą jego zdaniem wewnętrzną siłę, która powoduje, że wszelkie formy życia dążą do perfekcji • w 1871 roku odkrył czuły organ dotyku u kretów, który na jego cześć nazwano organem Eimera Ortogeneza • Jest to hipoteza głosząca, że różne formy życia tworzą jedną wspólną linię rozwojową, po której przemieszczają się dzięki swej zewnętrznej lub wewnętrznej sile napędowej. • ortogeneza miała swe korzenie w filozofi esencjalizmu, idei witalizmu i toelogi oraz proponowała istnienie wewnętrznego pędu prowadzącego do przemian gatunków. Dobór naturalny • Jest to jeden z mechanizmów w ewolucji biologicznej, prowadzący do ukierunkowanych zmian w populacji, zwiększających ich przeciętne przystosowanie, czyli adaptację do warunków środowiskowych, poza okresem wymierania. • Dobór naturalny został zaproponowany m.in. Przez Karola Darwina, jako główny mechanizm prowadzący do kierunkowych zmian w procesie ewolucji. Mechanolamarkizm • Jest to kierunek neolamarkistyczny, któremu Eimer dał początek w roku 1888, publikując pracę „ O powstawaniu gatunków w wyniku dziedziczenia nabytych właściwości, nabywanych zgodnie z prawami wzrostu organicznego”. • Swoje poglądy doprecyzował w „ Ortogenezie u motyli” („Orthogenesis der Schmetterlinge...”)w roku 1987, gdzie przedstawił (w swoim rozumieniu) dowody braku decydującej roli doboru naturalnego w ewolucji biologicznej. • W swojej teorii, Eimer, odrzuca dokonany przez Nageliego podział plazmy na idioplazmę i stereoplazmę. Przyjmuje jednak, że najważniejszą częścią komórki jest jądro odpowiedzialne za recepcję zmian zachodzących w otoczeniu organizmu pod wpływem czynników środowiska. • Dziedziczenie, proces filogenezy oraz rozwój (ontogeneza), mają jednolity charakter fizykochemiczny analogiczny do procesów krystalizacji minerałów (każdy ma specyficzne właściwości i specyficzny układ krystalizacji wynikający z jego indywidualnej natury). • Jądro wpływa na plazmę, a ta decyduje o tym, co rozwinie się z jaja. Z jaja żaby rozwinie się żaba, bo cytoplazma jej komórek ma tylko takie możliwości wynikłe z całej przeszłości (filogenezy).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)