To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykład VII - 12.04
Teoria neoklasyczna
Zapoczątkowana przez J.S. Milla, rozwijana przez A. Marshala
Wprowadził on pojęcia krzywych zaoferowania oraz elastyczności podaży i podaży
Podział korzyści zależy od elastyczności popytu i podaży w obu krajach. Relatywnie większe korzyści odnosić będzie kraj o bardziej elastycznej gospodarce, a więc silniej reagujący na zmiany relacji wymiennej
Teoria kosztów realnych
Propagował ją J. Viner
Korzystna specjalizacja istnieje wtedy, gdy między współpracującymi krajami występują względne różnice „realne” ujmowanych i wyrażonych w pieniądzu kosztów zastosowania pracy i innych czynników produkcji
Polega ona na przeformułowaniu klasycznej zasady kosztów względnych polegającej na uwzględnieniu większej liczby czynników
Teoria jest oparta na użyteczności krańcowej
Koszty wykorzystania czynników ujmowane są subiektywnie
Wprowadzono specyficzne kategorie:
Jako realne koszty pracy wprowadzono „przykrość” spowodowaną pracą oraz koniecznością wyrzeczenia się wypoczynku przez pracowników
Jako realne koszty kapitału „przykrość” jako właścicieli z powodu wyrzekania się części konsumpcji w celu zaoszczędzenia skali działalności gospodarczej i konsumpcji w przyszłości
Zasada ta była obarczana zbyt wieloma mankamentami - statyczność, niewielka wartość informacyjno - operacyjna itd.
Teoria kosztów alternatywnych
Twórca austryjacki ekonomista G. Haberler
Rozwinięcie klasycznej teorii kosztów względnych
Założenie, że każdy kraj jest w stanie wytworzyć pewną ilość towaru p, koncentrując się wyłącznie na jego produkcji, bądź pewną ilość towaru s, bądź też pewną kombinację tych towarów przy skierowaniu czynników produkcji częściowo do gałęzi P a częściowo do gałęzi S
Każdy kraj powinien specjalizować się w tych dziedzinach, lub produktach, w przypadku których ma relatywnie niższe koszty alternatywne - zasada kosztów alternatywnych
Teoria obfitości zasobów
Heckschera - Ohlina
Kierunki specjalizacji określa proporcja pomiędzy zasobami czynników pozostającymi w dyspozycji różnych gospodarek
Każdy kraj specjalizuje się w produkcji tego dobra, którego wytwarzanie wymaga względnie intensywnego wykorzystania tego czynnika, który jest w nadmiarze
Powodem jest taniość tego czynnika
Eksportuje się dobra, którego czynniki wytwórcze są w danym kraju tanie, a importuje te, których czynniki wytwórcze są drogie
Krytyka teorii powyżej H - O przez Leontiefa
Uznawana bardzo długo bez większych zastrzeżeń za najlepszy sposób prezentacji kierunków rozwoju handlu międzynarodowego
Podważona w 1955 roku
(…)
… - konkurencja doskonała, brak barier wejścia, segmentacji rynków i wykorzystywania siły monopolistycznej przez przedsiębiorstwo
Współczesna gospodarka światowa a handel międzynarodowy - trendy
Gospodarki wielu krajów upodabniają się do siebie - efekt procesów integracji ekonomicznej, umiędzynarodowienia procesów gospodarczych, ekspansji koncernów wielonarodowych, inwestycji zagranicznych
Wzrost wielu krajach PKB per capita - maleje znaczenie konsumpcji dóbr podstawowych - zazwyczaj rolniczych
Upowszechnia się model konsumpcji pochodzący z Kraków dobrze rozwiniętych
Znaczenie nabierają czynniki produkcji inne niż te z modeli klasycznych
Znaczna część handlu światowego głównie dokonuje się między krajami uprzemysłowionymi, wymiana dotyczy dóbr substytucyjnych i najczęściej przetworzonych
zaczyna dominować…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)