To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teoria konfliktu Geneza teorii konfliktowych wywodzi się w głównej mierze z opracowań teoretycznych Karola Marksa i Maxa Webera i Georga Simmla .
Ujęcie procesów konfliktowych przez Marksa
Konflikt interesów między zbiorowościami jest silniejszy wówczas, gdy zwiększają się nierówności w dostępie do dóbr . Wraz ze wzrostem świadomości nierównego rozdziału dóbr zbiorowości podporządkowane będą wyraźniej kwestionowały taki porządek społeczny. Wraz ze wzrostem polaryzacji społecznej zwiększa się siła konfliktu, który wybucha w wyniku istnienia nierówności. Wraz ze wzrostem siły konfliktu następuje większa zmiana struktury społecznej , w efekcie czego rzadkie dobra stają się dostępniejsze dla ogółu. Ujęcie procesów konfliktowych przez Webera
Zbiorowości zdominowane prędzej będą wchodzić w konflikt ze zbiorowościami dominującymi, jeśli odmówią im legitymizacji władzy. Prawdopodobieństwo konfliktu między zbiorowościami dominującymi i zdominowanymi jest większe wówczas, gdy na czele zbiorowości podporządkowanych staną przywódcy charyzmatyczni . Ujęcie procesów konfliktowych przez Simmla
Gwałtowność konfliktu wzrasta w sytuacji, gdy strony konfliktu są solidarne w działaniach konfliktowych wobec swoich przeciwników oraz ich członkowie postrzegają jako konflikt wartości , a więc konflikt dotyczący całej zbiorowości, a nie tylko własnych interesów. Konflikt wywołuje następujące skutki dla stron w nim uczestniczących: Ujednoznaczniają się granice grup Następuje zwiększenie stopnia centralizacji władzy Zmniejsza się tolerancja wobec dewiacji wewnątrz zbiorowości. W późniejszym okresie paradygmat ten rozwijany był głównie przez Ralfa Dahrendorfa , Lewisa Cosera , a także przez Immanuela Wallersteina , Charlesa Millsa czy Randalla Collinsa Teoria wymiany Wg George'a Homansa „zachowanie społeczne jest wymianą dóbr materialnych, ale i niematerialnych, takich jak symbole aprobaty i prestiżu.” Wszystkie organizacje społeczne powstały na zasadzie działania sieci wymian międzyjednostkowych. W organizacji potrzeby danej jednostki są spełniane przez inne jednostki należące do tej organizacji. Stworzył on też szereg twierdzeń, wśród nich twierdzenie o sukcesie, twierdzenie o deprywacji - nasyceniu i twierdzenie o agresji. Twierdzeń tych jest łącznie siedem, a zdaniem wieńczącym tą listę jest twierdzenie o racjonalności, które mówi, że jednostka z dwóch alternatywnych działań wybierze te, które daje jej największe prawdopodobieństwo osiągnięcia większej korzyści.
Peter Blau wprowadził do analizy procesów wymiany pojęcie „ użyteczności krańcowej
(…)
…”, które wskazuje jaki powinien być stosunek nagród do kosztów w danej relacji wymiany. Jeśli normy te zostają zachwiane, strona pokrzywdzona może ujawniać zachowania agresywne. Koncepcja Blaua różni się tym od koncepcji Homansa, że przewiduje sytuacje konfliktowe. Równowaga w jednej relacji jest opłacona zaburzoną homeostazą w innej. Jeszcze jedno pojęcie Blaua to „atrakcyjność społeczna” czyli postrzeganie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)