To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Teoria i praktyka dramaturgiczna Stanisława Ignacego Witkiewicza Witkacy (1885-1939) - prekursor awangardowego teatru światowego. 1. Teoria Czystej Formy jako wynik „niepokoju metafizycznego” Witkiewicza. a) zainteresowania Witkacego metafizyką i Tajemnicą Istnienia - najistotniejszym, problemem metafizycznym było zagadnienie sensu istnienia człowieka w danym momencie dziejowym i danym miejscu oraz jego stosunku do świata; według Witkiewicza każdy powinien dążyć do poznania tej Tajemnicy;
b) klęska wcześniejszych dążeń do zgłębienia Tajemnicy Istnienia i powstanie teorii Czystej Formy - Witkacy uważał, że do poznania Tajemnicy Istnienia i pokonania „niepokoju metafizycznego” od wieków dążyły religia, filozofia i sztuka; dwie pierwsze dziedziny myśli ludzkiej, wg niego, zbłądziły w tych poszukiwaniach i upadły; zmierzała do upadku również sztuka; mogła ją uchronić jedynie gruntowna przemiana, polegająca na realizacji stworzonej przez niego teorii Czystej Formy; 2. Idea i założenia teorii Czystej Formy. a) celem sztuki dramatycznej - wprowadzenie widza w sferę uczuć metafizycznych („wstrząs metafizyczny”) i wzbudzenie w nim zainteresowania Tajemnicą Istnienia. Utwór nie ma odtwarzać (poprzez naśladownictwo) życia i świata, lecz umożliwić odbiorcom przeżycia metafizyczne (odkrywanie, że świat jest jednością złożoną z wielości istnień, a każde poszczególne istnie - utworzone z wielu jakości). Mamy tu więc;
- przeciwstawienie się tradycji - naśladowaniu rzeczywistości, a więc zarówno dramatowi naturalistycznemu jak i symbolicznemu
b) sposobem oddziaływania dramatu na widza jest forma i konstrukcja poszczególnych elementów - słów, gestów działań, dźwięków, barw - widz ma być wciągnięty do akcji kreowania dramatu, ma zostać zaszokowany, porażony, olśniony jego dziwnością, niesamowitością; c) głównym celem twórcy dążenie do Czystej Formy, a więc do ideału , w którym utwór nie ma żadnego związku ze światem rzeczywistym - układ elementów konstrukcji sztuki zależy wyłącznie od koncepcji artystycznej twórcy i nie powinien być podporządkowany żadnej nadrzędnej idei;
d) groteska jako środek do realizacji teorii Czystej Formy - kategoria ta opiera się na odcięciu od rzeczywistości, całkowitym odrealnieniu wszystkich elementów sztuki (deformacja, karykatura , dziwaczność, jednoczesne występowanie elementów komicznych i tragicznych, brak zasady prawdopodobieństwa, psychologicznej motywacji postaci i przyczynowo-skutkowego ciągu zdarzeń), a więc służy idei Czystej Formy;
''Szewcy'' jako dramat formistyczny. Cechy dramatu formistycznego: 1. forma góruje nad treścią utworu;
2. groteskowa niesamowitość;
(…)
… intelektualnego, niepełna identyfikacja z własną grupą społeczną (szewcy myślący jak filozofowie, znający zagadnienia psychologiczne); c) język jako element groteski
- używanie tego samego języka przez postacie niezależnie od grupy społecznej, z której się wywodzą (szewcy używają języka naukowego, Księżna klnie jak szewc)
- liczne neologizmy odrealniające wypowiedzi pseudonaukowe: „hipersupramegafonopumpa”, „suprapanbabojarchat”, przekleństwa: „sturba jego suka”, „chądrołaje przepuklinowe”, przezwiska: „sflądrysyn”, „skurczyflak” )
- mieszanie mowy wykwintnej, nasyconej terminologią naukową z wulgaryzmami i antyestetycznym obrazowaniem
- wypowiedzi bohaterów i komentarze z didaskaliów o komicznym zabarwieniu, kontrastujące z dramatyczną, czy nawet makabryczną sytuacją; d) groteskowe sytuacje i wydarzenia
- brak…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)