Teoria alberta bandury

TEORIA ALBERTA BANDURY Społeczno-poznawcza teoria uczenia się. Bardzo upraszcza rzeczywistość osobowości. Sprowadza ją do poczucia kompetencji. Interakcje oznacza wzajemny determinizm podmiotu i otoczenia. Co powoduje, że człowiek jest istotą aktywną: 4 źródła aktywności podmiotu: - intencjonalność rozumiana jako podmiotowa zdolność angażowania się w dane działania
- dalekosiężne przewidywania , możemy przewidywać odległe cele
- samoregulacja to zdolność do korygowania zachowań przez porównywanie ich ze standardami
- autorefleksyjność Uczenie się obserwacyjne. Jakie konsekwencje ma zachowanie innych ludzi w danych sytuacjach. Jest to podejście dyscentne czyli w kategoriach uczenia się.
Szczególne znaczenie w tym procesie jest przekonanie o sprawowaniu kontroli nad sobą samym i otoczeniem. Pojęcie skuteczności. Człowiek skuteczny posiada pewne kompetencje i umiejętności.
- osoby o poczuciu wysokiej skuteczności - ufają sobie, maja poczucie kompetencji.
W niemowlęctwie człowiek uczy się, że pewne działania prowadzą do pewnych skutków, ważne powiązanie wydarzeń ze skutkami. Na to poczucie skuteczności ma wpływ wiele zdarzeń w ciągu życia człowieka. To potem wpływa na rozwój innych elementów osobowości. Struktura osobowości: - poznawcze umiejętności czyli kompetencje - cele czyli przewidywane stany rzeczywistości
- procesy poznawcze (rejestracja i przetwarzanie informacji)
Te elementy będą wyznaczały pewien kierunek rozwoju osobowości.
Albert Bandura prezentuje podejście interakcyjne.
TEORIA WALTERA MISHELA Podejście poznawczo-społeczne. Pierwszy krytyk teorii cech. Elementami strukturalnymi osobowości będzie to co może być społecznie wyuczone. Kompetencje, cele. Ważne będzie doświadczenie społeczne. Proces zdobywania doświadczeń w wyniku uczenia się. Cechy zastąpił on zmiennymi poznawczymi. - Kompetencje czyli zdolność wykorzystania informacji do osiągania osobistych celów. - Cele. - Strategie kodowania informacji czyli sposoby gromadzenia informacji. - Oczekiwania to przewidywania i skutki własnych działań: „jeżeli, to…”. Wszyscy ludzie zachowują się intencjonalnie. - Systemy samoregulacji
Do tych komponentów dodał jeszcze uczucia i emocje czyli stałe elementy czyli w konsekwencji cechy.
PODSUMOWANIE Od cech jako coś trwałego - cechy jako coś opisowego - cechy jako coś umownego - krytyka cech aż do wykreowania się czegoś nowego (t. interakcyjne ). Teorie interakcyjne zapoczątkowało przełom zaczęto krytykować cechy i akcentować znaczenie sytuacji. Trzeba było przyjąć inny rodzaj myślenia i tak powstały teorie interakcyjne.
... zobacz całą notatkę