2.Teologia księgi Rodzaju (Rdz 12-50)
Teologią tej księgi mamy przesłanie o tym, że Izrael powinien pamiętać o swoich początkach: kto jest Ojcem Izraela, jak Bóg doświadcza każdego z bohaterów, pokazując, że wierność i zaufanie Bogu, zawsze procentuje. Obecność Izraela w Egipcie i ich późniejszy Exodus uzasadniony i wyjaśniony opowiadaniem o braciach Józefa, którzy z nienawiści do niego sprzedają go w niewolę. Ten dzięki Bożej Opatrzności, jest w stanie zabezpieczyć los swojej rodzinie, a dalej i staje się podwaliną rozrostu Izraela w Egipcie, pod rządami faraona.
Wybrane perykopy z księgi Rodzaju
1.Opowiadania o przekleństwie Izraela (Rdz 9,20-27)
2.Opowiadania o ofiarowaniu Izaaka (Rdz 22,1-12)
„A po tych wydarzeniach Pan Bóg doświadczył Abrahama i rzekł do niego: Abrahamie! A ten odpowiedział: Oto jestem.”
Przekaz podobny spotykamy w księdze Hioba. Bóg zwraca się po imieniu, wiec wezwanie jest indywidualne. Rozumiemy to jako wymaganie czegoś więcej od niego. „I przykazał: Weź proszę, swojego syna, swojego jedynego, którego miłujesz, Izaaka i udaj się do krainy Moria i złóż go tam na ofiarę całopalną na jednym ze wzgórz, które ci wskażę.”
Ofiara Abrahama, to ofiara syna, ale głównie z miłości, którą żywił do syna Abraham. Ta ofiara miała być ofiarą całopalną, więc najtrudniejszą w składaniu. „I wstał Abraham rano, osiodłał swojego osła i zabrał dwóch swoich sług oraz Izaaka swojego syna i narąbał drze na ofiarę i wstał i udał się do miejsca, o którym powiedział mu Bóg.”
Mimo wszystko, Abraham od samego początku zachowuje się racjonalnie. Oszczędza cierpienia innym, nikomu nic nie mówiąc, co ma się dokładnie dokonać. „A trzeciego dnia podniósł Abraham swoje oczy i zobaczył do miejsce z daleka. Wtedy rzekł Abraham do swoich sług: Zostańcie tu z osłem, ja zaś i chłopiec pójdziemy tam, aby oddać pokłon Bogu, a potem wrócimy do was. I zabrał Abraham drewno na ofiarę i położył je na Izaaku swoim synu. I wziął w swoją rękę ogień i nóż i szli obaj razem.” Izaak miał wtedy 13 lat, więc wg prawa Izraela, był już dorosły. „Wtedy rzekł Izaak Abrahamowi swojemu Ojcu: Tatusiu. On odpowiedział: Oto jestem, mój synku. A ten rzekł: Oto ogień i drzewa, a gdzie jest jagnię na ofiarę?”
Izaak chce zrozumień, co się dzieje. Akceptuje czyny swojego ojca. Staje się przez to również świadomym tego, że ofiara staje się również jego ofiarą. „Odpowiedział Abraham: Bóg upatrzy sobie jagnię.” Abraham mówi tak, bo winno się przedkładać dobro ponad prawdę. Gdy Abraham ma dokonać aktu złożenia ofiary, przychodzi do niego anioł wstrzymując rękę Abrahama. Wskazuje mu jagnię, które ma złożyć w ofierze.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)