To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Synteza artykułu H. Mrazek Strategie - metody - techniki pracy lekcyjnej w kontekście dialogu Dialog szkolny stał się rytuałem, w którym dominuje nauczyciel, uczniowie zaś są bierni. Obecnie większość nauczycieli deklaruje konieczność uznawania podmiotowości ucznia, ale nie przenosi tego na praktykę szkolną, ponieważ trudno jest zmienić tradycyjne zachowania. Stereotypowy dialog jest ekonomiczny, gdyż nauczyciel prowadzi go tak, by uczeń powiedział to, co jest od niego wymagane, wkładając w to jak najmniej wysiłku (to jedna z reguł konwersacji Grice'a: „Uczyń twój wkład do rozmowy taki, jaki jest wymagany(...)” na danym etapie konwersacji. Kontakt uczeń - nauczyciel jest zatem skonwencjonalizowany i zrytualizowany, a głównymi jego zasadami są odpowiedniość i wystarczalność.
Taki model dialogu sprzeciwia się celom kształcenia, czyli potrzebie poszukiwania przez ucznia sensów i „pogłębionego poznawania”. Uczniowie powinni sami dostrzegać problemy, szukać odpowiedzi i wypracowywać sądy. Nie mogą tego robić przy dominującej roli nauczyciela, dlatego szkolny dialog powinien uznawać samodzielność młodzieży, pozwalać jej na własne rozwiązania, które mogą być niekonwencjonalne, niepewne i niekoniecznie prowadzące do rozwiązania problemu. Dialog skierowany na uczni a musi być więc z koniecz-ności niespójny, skoro ma uwzględniać zmiany wprowadzane wraz z każdą zmianą kierunku myślenia ucznia. Dialog z uczniami jest poszukiwaniem porozumienia . By wprowadzić go w życie, można stosować różne metody.
METODA to:
- dochodzenie do prawdy (poznanie teoria - w szkole: metody heurystyczne),
- dochodzenie do celu (technika, praktyka - w szkole: metody algorytmiczne).
W rzeczywistości szkolnej doszło do rozdzielenia myślenia i działania. Przewagę zyskała heureza (przechodząca w pseudoheurezę), a w metodach algorytmicznych ścisłe instrukcje nauczycielskie zabijały samodzielne działanie ucznia. Aby zmienić jakość kształcenia, trzeba odnieść się do najnowszych danych psychologicznych, socjolog. i antropolog.:
w procesie poznania nie można oddzielić aktywności umysłowej od aktywności zmysłowej;
myślenie i działanie tworzą sprzężenie zwrotne;
w procesie edukacyjnym nauczanie i uczenie się są równie istotne;
indywidualna aktywność ucznia jest ważna dla aktywności społecznej i klasowej;
kształcenie = przyspieszanie rozwoju intelektualnego, emocjonalnego i wolicjo-nalnego, czyli wychowywanie i kształtowanie osobowości ucznia. W procesie nauczania mamy do czynienia nie tylko z rozwiązaniami jednorodnymi i pewnymi, ale także alternatywnymi oraz dającymi się stopniować. W związku z tym musi powstać metoda łącząca sposoby heurystyczne i algorytmiczne. Dopiero tę rzeczywistą metodę współtworzą cztery strategie nauczania: retrospekcja, dyskrypcja, transgresja oraz prospekcja.
(…)
… nowy model nauczania jest godną uwagi propozycją. Rozwiązaniem idealnym na teraz jest utrzymanie tych metod, a wszelkie nowe sposoby wynikające z praktyki nauczycielskiej należałoby nazwać technikami pracy. Pośród chaosu panującego w literaturze dydaktycznej dotyczącej metod nauczania, za przykład powinna służyć książka M. Taraszkiewicz, gdzie autorka wymienia i charakteryzuje 16, różnorodnych metod…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)