Oświecenie przynosi najwięcej zmian w dramacie, teatrze, aktorstwie oraz sposobie przedstawiania. Jest to epoka wielkich aktorów. Wzrasta liczba teatrów. Paryż w 1784 r. ma ich już 10. Każde większe miasto buduje okazałe teatry, żeby lepiej się zaprezentować. W urządzeniu teatrów i sceny nic się nie zmienia. Zmiany zachodzą za to w kostiumach - do tamtej pory były tylko trzy rodzaje kostiumów.
W XVIII w. udaje się usunąć ze sceny widza.
Franciszek Józef Talma:
francuski aktor i reformator teatru
dominacja opery i języka operowego (w Polsce nie śpiewało się go po polsku)
z inspiracji malarza Dawida wprowadza kostium historyczny - przybliżenie epoki, po raz pierwszy w Brutusie Waltera
zmiany w interpretacji roli - gest związany z tekstem, to już nie tylko popis dla popisu
wyzwala aktora (w sztuce aktorskiej) ze stylu klasycznego
Talma jako aktor:
aktor interpretuje się
próba wyswobodzenia aktora z rytmu wiersza - chciał by aktor wyrażał swe uczucia, a nie skandował
wyrażanie uczuć niemą grą (nie tylko recytowaniem)
role z repertuaru klasycznego ukazywał w sposób romantyczny
nadawał postaciom cechy narodowości i cechy epoki
Carl Goldoni:
sięgał do tradycji commedii dell'arte, będącej rodzajem plebejskiej komedii
był tylko konspekt inscenizacji, najważniejsza była improwizacja (świetnie przygotowana) sprawca największych przeobrażeń w komedii, który połączył nieokrzesaną plebejską komedię z walorami literackimi
zachował typy postaci zwane „maskami”
znakomicie portretował charaktery kobiet
tworzył dla znajomych aktorów i aktorek
jest autorem ponad 250 sztuk, sławę przyniósł mu Sługa dwóch panów
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)