To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sztywność belki spękanej
Charakterystyczną cechą elementu belkowego jest zginanie, które prowadzi do wytężenia w strefach jego rozciągania. Jest to szczególnie niekorzystne w przypadku górotworu jako miejscowego materiału konstrukcyjnego, który na ogół zawiera pierwotne szczelinny, a jego wytrzymałość na rozciąganie jest bliska zeru (Rr = 0). Nadmierne momenty zginające powodują więc albo rozwarcie istniejących szczelin, albo pękanie górotworu generujące nowe szczelinny. Rozwarte szczeliny skierowane prostopadle do osi obojętnej belki naruszają lokalnie jej ciągłość, zmniejszają sztywność i prowadzą do redystrybucji sił wewnętrznych, a w konsekwencji do ukształtowania nowego układu nośnego.
Współczynnik zarysowania belki r ma wymiar momentu. W belce żelbetowej jest to moment, jaki wynika z normalne} siły rozciągającej zbrojenia i ramienia, jej odległości od osi obojętnej belki zarysowanej (rys. 7.58). Moment po pojawieniu się rysy jest siłą wewnętrzną, która ogranicza lub wręcz równoważy proces rozwoju szczelinny, zwłaszcza w wierzchołku pęknięcia, np, zgodnie z hipotezą kruchego pęknięcia Griffi-tha. Konstrukcja lub układ statyczny belki musi więc zapewnić taką redystrybucję sił wewnętrznych w czasie jej pękania, aby powstał reaktywny moment przeciwdziałający rozwojowi rys (spękań), a w konsekwencji równoważący częściowo rozerwane, lokalnie nieciągłe elementy belki. Oprócz zbrojenia belek żelbetowych rolę taką mogą spełniać również cięgna (kable, linny, struny) belki wstępnie sprężonej lub rozpór, jaki może powstać w zaklinowanej sztywno belce utwierdzonej (rys. 7.59).
W belce wielokrotnie spękanej zamiast jednej rysy wystąpi ich suma, a równanie osi belki przyjmie postać:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)