Sztuka XX wieku orfizm

ORFIZM
Nazwę wprowadza Apollinaire od imienia Orfeusza
Orfizm/kubizm orficzny zrodził się z ruchu fowistów. Jest to malarstwo czyste. Wykazuje analogie z muzyką. Elementem konstrukcyjnym obrazu jest KOLOR! Podstawową cechą wspólną wszystkich orfistów jest abstrakcyjna wartość koloru. Wpływ impresjonizmu w zakresie budowania obrazu kolorem
Robert Delaunay
Twórca orfizmu, konstruuje obrazy wyłącznie za pomocą koloru, podstawą ekspresji zasada kontrastu symultanicznego barw, zajmuje się oddziaływaniem światła na formy przedmiotów oraz zagadnieniem koloru, kolor jest formą i tematem jego dzieł, inicjator pierwszego salonu poświęconego sztuce abstrakcyjnej Salon des Realites Nouvelles w 1939
Seria Saint Severin 1909 - charakterystyczny motyw barwnych kręgów
Balon sterowy i wieża 1909
Wieża Eiffela 1910-11 - formy przedmiotów załamując się pod wpływem światła spiętrzają się w leżące na różnych planach płaszczyzny barwne
Seria Miasto
Miasto Paryż 1912
Seria Okna 1912 - załamania form przez światło tworzą barwne płaszczyzny
Dysk 1912
Seria Formy koliste:
Formy koliste. Słońce, księżyc 1912-13
Formy koliste. Słońce wieża 1913
Drużyna z Cardiff 1913
W hołdzie Bleriotowi 1914
W czasie wojny uprawia malarstwo figuratywne
Martwa natura portugalska 1915-16
Kelnerka 1916
Hiszpanka 1917
Football 1922
Szybkobiegacze 1924
Po 1930 powraca do malarstwa abstrakcyjnego i motywu kolistych form
Seria Rytm
Rytmy nieskończone
Seria rytmów reliefowych w gimście, cemencie i korku 1937
Dekoracje do pawilonu kolejnictwa i lotnictwa na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu 1937
Sonia Delaunay Żona Roberta Delaunay, przejmuje od męża koncepcję kolorów symultanicznych i rytmów kolistych, sugeruje ruch za pomocą oddziałujących na siebie czystych barw widma, projektuje suknie symultaniczne, poduszki, narzutki, komponuje pierwszą książkę symultaniczną, uprawia sztukę użytkową
Dziewczyna fińska 1905
Szwaczka 1905
Bal Bullier 1912
Tango 1913
Targ w Minho 1915
Seria abstrakcyjnych akwareli Tańce hiszpańskie
Frantisek Kupka
Czech, przenosi się do Francji, ilustrator czasopism satyrycznych i książek, komponuje z samych plam barwnych lub kombinacji linii i arabesek, abstrakcyjne traktowanie koloru i dążenie do jego autonomii, uniezależnienia od przedmiotu co prowadzi artystę do sztuki bezprzedmiotowej, inspiruje się muzyką komponując na zasadzie rytmów kolistych lub pionowych i stosując dynamiczne układy barwnych płaszczyzn i linii, sugeruje przestrzeń za pomocą układu form i zestawień płaszczyzn barwnych; widoczne również tendencje dekoracyjne i symboliczne
... zobacz całą notatkę