Nurt p ostimpresjoni styczny w sztuce i jego konsekwencje (różne tradycje formalizmu, koloryzm, odmiany abstrakcji) Postimpresjonizm (czyli sztuka po impresjonizmie) - terminem tym określa się różne zjawiska w sztuce francuskiej na przełomie XIX i XX wieku, wywodzące się z impresjonizmu, ale w dużej mierze odrzucające go. Ramy czasowe określa się też bardziej precyzyjnie jako czas od ostatniej wystawy impresjonistów w 1886 roku do pierwszej wystawy fowistów w 1905.
Postimpresjoniści kontynuowali kolorystyczne poszukiwania , a zarazem odrzucili wiele zasad pierwotnego impresjonizmu. Starali się uwolnić obraz od naśladownictwa natury , czyli koncepcji mimesis, Zdecydowanie dążyli do stworzenia nowego charakterystycznego stylu, postulowali wolność i autonomiczność dzieła malarskiego. Zależało im na przekazaniu większej ekspresji dzieła niż to miało miejsce w praktyce malarskiej impresjonistów. Dla wielu artystów postimpresjonizm był punktem wyjściowym w dążeniu do własnego stylu. P ostimpresjoniści na pierwszy plan wysuwają stan emocjonalny . Mniejszą rolę odgrywa już gra ze światłem, a większą manipulacja kolorystyką, odzwierciedlającą stany duchowe twórców . Przestrzeń obrazów postimpresjonistycznych jest kolorystycznie zróżnicowana. Swobodne linie, kontury i kształty zostały uwolnione z jakichkolwiek norm. Twórczość postimpresjonistów to już nie migawki z życia czy ulotne chwile, ale stanowiące przemyślaną, symboliczną całość obrazy , które są odzwierciedleniem temperamentu artysty. Wpływy impresjonizmu i drzeworytu japońskiego.
Wybitni przedstawiciele tego nurtu to Vincent van Gogh, Paul Gauguin, i Henri Toulouse-Lautrec. Z nurtem tym wiąże się twórczość takich grup malarzy jak neoimpresjoniści (Paul Signac i Georges Seurat), nabiści, szkoła z Pont-Aven-nazwa nadana grupie artystów, skupionych wokół Paula Gauguina. Działali oni w latach 1888-90 w Bretanii - głównie w Pont-Aven (stąd nazwa) i Le Pouldu. Pojęcie o charakterze wyłącznie porządkującym, nie mające żadnego odniesienia do cech stylu. Ani Van Gogh, ani Cezanne, ani Gauguin nie mieli (poza krótkimi okresami eksperymentowania z manierą impresjonistyczną) nic wspólnego z impresjonizmem . Cezanne był klasycyzującym pre-kubistą, Van Hogh pre-ekspresjonistą, a Gauguin symbolistą . Ich doświadczenia impresjonistyczne nie miały żadnego istotnego wpływu na charakter twórczości. Słuszniejsze byłoby stosowanie określenia anty impresjonizm, ponieważ wszyscy trzej wymienieni "postimpresjoniści" uważali czysty impresjonizm w wydaniu Moneta za pozbawione istotnego znaczenia pacykarstwo.
Vincent van Gogh (1853-1890), malarz holenderski, którego twórczość wywarła duży wpływ na malarstwo w. XX. Początkowo, zgodnie z artystyczną tradycją swego kraju dążył do wyrażenia walorów najprostszych przedstawianych przedmiotów poprzez bogactwo gry światła, jednocześnie nawiązywał do holenderskiego malarstwa rodzajowego XVII w.
(…)
…, projektuje suknie symultaniczne, poduszki, narzutki, komponuje pierwszą książkę symultaniczną, uprawia sztukę użytkową
Dziewczyna fińska 1905
Szwaczka 1905
Bal Bullier 1912
Tango 1913
Targ w Minho 1915
Seria abstrakcyjnych akwareli Tańce hiszpańskie
Frantisek Kupka
Czech, przenosi się do Francji, ilustrator czasopism satyrycznych i książek, komponuje z samych plam barwnych lub kombinacji linii i arabesek…
… a także deformacja. Nie dbał o subtelne impresjonistyczne efekty świetlne, pragnął w swych pejzażach i martwych naturach zatrzymać obecność słonecznego żaru. W pewnym sensie uprawiał kult słońca na sztalugach, czego najwymowniejszym przykładem są kolejne wersje Słoneczników (1888). Dramatycznym motywem jego drogi życiowej była choroba psychiczna prowadząca do samookaleczeń i samobójstwa.
Maluje pejzaże, martwe…
…
Zainteresowanie drzeworytami japońskimi i impresjonizmem, rozjaśnienie i wzbogacenie palety, liczne martwe natury zwłaszcza z kwiatami, portrety, autoportrety, pejzaże malowane w plenerze
Portret Ojca Tanguy 1887 - w tle drzeworyty japońskie
Most Ohaszi w deszczu 1888
Wnętrze restauracji 1887 - pointylizm
III okres twórczości - zerwanie z impresjonizmem, głównym środkiem ekspresji kolor jaskrawy, intensywny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)