SZTUKA ABSTRAKCYNA W XX-LECIU MIĘDZYWOJENNYM
Po I wojnie światowej przypada krótki okres żywego zainteresowania sztuką abstrakcyjną w różnych środowiskach awangardowych. Cercle et Carre 1929
Międzynarodowa grupa założona przez urugwajskiego malarza Joaquina Torres-Garcia, której zadaniem miało być skupienie rozproszonych abstrakcjonistów w celu przeciwstawienia się wzrastającej ekspansji surrealizmu. Grupa łączyła malarzy, rzeźbiarzy, architektów związanych z nurtem konstruktywistyczno-geometrycznym. Grupa wydała 3 numery czasopisma o tej samej nazwie i zorganizowała międzynarodową wystawę sztuki w 1930, na której przeważały prace abstrakcyjne. Grupa przestała istnieć w 1931 z powodu problemów materialnych i organizacyjnych
Abstraciton-Creation 1931
Grupa założona w miejsce Cercle et Carre przez Vantongerloo i Auguste Herbina. Grupa organizowała wystawy swoich członków i w latach 1932-36 wydawała co roku album „Abstraciton-Creation, Art. Non-Figuratif”. Z inicjatywy Roberta Delaunay powstaje w 1939 w Paryżu Salon des Realites Nouvelles poświęcony sztuce abstrakcyjnej, po wojnie reaktywowany w 1946 roku. W obu ugrupowaniach dominowali przedstawiciele abstrakcji geometrycznej. Auguste Herbin
Początkowo maluje pod wpływem impresjonizmu, po 1906 dążenie do konstrukcyjnego akcentowania form i barw, 1910 tendencje kubistyczne, 1917 porzuca malarstwo figuratywne, do 1922 tworzy abstrakcyjne geometryczne kompozycje, potem powraca do sztuki figuratywnej by w 1926 znów tworzyć abstrakcje, cechuje go dynamizm krągłych form o ruchu wirowym, dynamizm barw, skupia się gł. na problematyce koloru, podstawą jego kompozycji są stosunki między barwami, między formami i między barwami i formami, komponuje za pomocą figur geometrycznych i płąskich plam barwnych czystych intensywnych kolorów
Obrazy: Natchnienie 1953, Północ 1953, Deszcz 1956
Alberto Magnelli Od 1911 maluje martwe natury i kompozycje figuralne, upraszcza, przekształca i deformuje przedmiot by od 1914 tworzyć już obrazy abstrakcyjne zbudowane z geometrycznych form i płasko kładzionych plam barwnych o nasyconym, żywym kolorze, złudzenie przestrzenności uzyskuje malując cienie, nakładając na siebie formy, od 1918 pojawiają się kompozycje figuratywne, Seria obrazów „potrzaskane kamienie” 1932 - inspiracją kamieniołomy marmuru z Karrary; obrazy noszą tytuł Obraz z kolejnym numerem
Po 1935 maluje już tylko abstrakcyjnie, cechuje go kulisowy układ gładko malowanych form, ostry kontur, tendencje ekspresjonistyczne
Obrazy: Zmienne akordy 1937, Nic innego 1947, Spokój gwiezdny 1950, Rozmowa we dwoje 1956
Otto Freundlich
Reprezentuje liryczny nurt abstrakcji geometrycznej, początkowo ulegał secesyjnej dekoratywności, projektował mozaiki i witraże, od 1919 maluje całkowicie abstrakcyjnie, łagodzi ostrość geometrycznych form liryzmem subtelnie dobranych barw
(…)
…
Obrazy: Moje niebo jest czerwone 1933, Jedność życia i śmierci 1936-39
Ben Nicholson
Anglik, maluje pod wpływem impresjonizmu, potem kubizmu i puryzmu, maluje pejzaże i martwą naturę, od 1928 łączy elementy realistyczne z formami abstrakcyjnymi, po 1930 sprowadza formy do linearnych schematów, w 1934 maluje pierwsze kompozycje abstrakcyjne z prostych figur geometrycznych, łączy różne techniki, Nicholson…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)