Początki sztuki abstrakcyjnej

SZTUKA ABSTRAKCYJNA
Sztuka abstrakcyjna/niefiguratywna/nieprzedstawiająca /bezprzedmiotowa - jest to sztuka, która nie przypomina, nie naśladuje, ani nie sugeruje rzeczywistości, bez względu na to czy rzeczywistość była, czy nie był punktem wyjścia dla artysty.
Abstrakcjoniści nie chcą naśladować natury. Posługują się tylko układami form i barw. Dochodzi do dewaluacji tematu - nie ważne co się maluje, ważne jak.
Wpływy: secesja, kubizm, futuryzm, ekspresjonizm, fowizm
Cele sztuki abstrakcyjnej: -poznawcza, gdy artysta chce ukazać istotę świata
-ekspresjonistyczna, gdy obraz wyraża stany uczuciowe artysty, pobudza wrażliwość i wyobraźnię odbiorcy
-estetyzująca, gdy formy i barwy są głównym celem i środkiem sztuki
Rok 1910 uważa się za datę początkową sztuki abstrakcyjnej, czyli czas powstania pierwszej akwareli abstrakcyjnej Kandinsky'ego i jego pracy będącej pierwszym manifestem sztuki bezprzedmiotowej
Wassily Kandinsky
Rosjanin, jeden z założycieli Neue Kunstler Vereinigung, Der Blaue Reiter i Die Blauen Vier, wykładowca Bauhausu, wpływ impresjonistów zwłaszcza Moneta, secesji, rosyjskiej sztuki ludowej, fowizmu; stopniowo odchodzi od przedmiotowości na rzecz autonomii koloru, w 1910 tworzy swoją pierwszą abstrakcyjną akwarelę; Rynek 1901
Błękitny jeździec 1903
Teka drzeworytów Poematy bez słów 1904
Krajobraz z wieżą 1909
Obraz z łucznikiem 1909
Błękitna góra 1909 Okres dramatyczny 1909-20 - dynamiczne układy nieforemnych plam świetlistych żywych kolorów i płynnych linii; szuka relacji między dźwiękiem i barwom, malarstwem a muzyką, obraz może przemawiać poprzez ekspresję samych linii, form, barw, harmonię, kontrasty swoje obrazy tytułuje w nawiązaniu do muzyki: Impresja, Improwizacja, Kompozycja opatrując je kolejnymi numerami; po 1914 obrazy stają się całkiem bezprzedmiotowe
Posępny 1917
Dwa owale 1919 Okres architekturalny 1920-25 - tektoniczność obrazów, geometryczna precyzja
Wielobarwny krąg 1921
Na białym 1923
Żółty akompaniament 1924
Podwójny wzlot 1925 Okres kół 1926-28 - komponuje obrazy z kolistych, koncentrycznych lub przenikających się form, które kontrastują z liniami prostymi, trójkątami i kwadratami
W hołdzie Grohmannowi 1926
Ciężkie kręgi 1927
Pogłębiony ruch 1928 Okres paryski tzw. okres wielkiej syntezy - odejście od ścisłego geometryzmu, dominacja form swobodnych, organicznych, precyzja rysunku, żywe, bogate, nasycone kolory, pojawiają się aluzje figuratywne wyrażone za pomocą abstrakcyjnych form
... zobacz całą notatkę