To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Szkoły komparatystyczne. Ich charakterystyka i przedstawiciele.
Szkoła francuska (historyczna, pozytywistyczna, genetyczna) przedstawiciele: Rene Etiemble, Paul van Tieghem, Paul Hazard
- zapoczątkowała na szeroką skalę badania komparatystyczne- pierwsze katedry komparatystyki na uniwersytetach;
- dominowała do II wojny światowej;
- powstała na bazie badań pozytywistycznych, empirycznych (chcą tylko wyników pewnych, mających poświadczenie w rzeczywistości) i historycznych; są podejrzliwi wobec czystej metody porównawczej - „zbyt mglista i niepewna”;
- rzetelne badanie historyczne kluczem do analizy;
- badania struktury;
- bardziej intensywne badania w dziedzinie stylistyki, wersyfikacji i prozodii - porównawcze badanie obrazów poetyckich
- porównawcze studia przekładu (pełny model eksplikacji porównawczej: kilka przekładów tego samego dzieła);
- posługuje się kategorią wpływu - czyli jedna strona bierna, druga aktywna (wpływająca) i to ona jest nobilitowana; jedna z porównywanych literatur uznawana za dominującą; tym samym deprecjonowanie jednej z nich;
- europocentryzm, ignorowanie literatur małych państw, nobilitowanie literatury francuskiej, angielskiej, niemieckiej, hiszpańskiej czy włoskiej; badanie wpływów tylko między tymi literaturami;
- służyła duchowi własnego narodu, stała się polem bitwy kulturowych nacjonalizmów;
- w centrum badań nie są utwory, ale to, co pomiędzy nimi zachodzi - „wpływologia”;
- badania: źródeł i wpływów, literackich i osobistych kontaktów między pisarzami różnych narodowości, roli podróżników i pośredników w kontaktach międzynarodowych, śledzenie losów i recepcji dzieła autora w literaturach innych narodów;
- pomijanie dziedzin innych niż literatura (problem natury pragmatycznej - nie mieli tak wszechstronnie wyedukowanych badaczy);
- zrezygnowała z jakiegokolwiek wartościowania utworu, stojąc na stanowisku pozytywistycznej faktografii;
- rozwiązywanie problemów na podstawie dowodów pozaliterackich, np. prywatne dokumenty pisarzy;
- usunięcie krytyki literackiej z zakresu komparatystyki;
- współczesna szkoła francuska skoncentrowana jest na badaniu psychologii narodów;
- Francuzi (Rousseau i Pichois) zakreślają przed komparatystyką 5 pól badawczych: międzynarodowa wymiana literacka, obrazy i psychologia narodowa, ogólna historia literatury, historia idei i strukturalizm.
Szkoła amerykańska (ahistoryczna)
badacze: Erich Auerbach, Friedrich, Henry Remak;
odpowiedź na szkołę francuską, rozwija się po II wojnie;
nie określa precyzyjnie czym zajmuje się komparatystyka, czym jest według nich;
(…)
… nie tylko pomiędzy literaturami, ale pomiędzy wszystkimi dziedzinami sztuki;
porusza zagadnienia estetyczne;
w zakres komparatystyki powinny wchodzić: teoria literatury i krytyka literacka;
skłonność do zbyt dużych uogólnień, za duże pole badania;
Poszczególne szkoły:
strukturalna - Jakobson: dzieło jest realizacją modelu istniejącego poza dziełem, nie jest ono wartościowe samo w sobie, ale jako uobecnienie pewnego modelu teoretycznego; szwajcarska szkoła hermenutyczna - Jost: komparatystyka jako filozofia kultury;
estetyka recepcji - Jauss: historia literatury nie jest zwykłym następstwem faktów literackich, ale wzajemnym oddziaływaniem między dziełem i jego odbiorcą;
semiotyka - Łotman: pojmowanie każdego przejawu kultury jako znaku prowadzi do badań interdyscyplinarnych; umożliwia opracowanie języka wspólnego dla literatury i innych sztuk;
komparatystyka antropologiczna;
komparatystyka socjologiczna;
komparatystyka psychologiczna;
postmodernistyczne: dekonstrukcjonizm, feminizm, postkolonializm
Rosyjska szkoła:
Żyrmunski: ożywienie metody historycznej; w jego teorii aspekt historyczny wiązał się z estetycznym;
literaturę pojmował jako system, historię literatury jako zespół procesów; kładł nacisk na wieloaspektową…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)