To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Szkoła tradycyjna -- Herbart
Stworzył z dydaktyki dyscypliny naukową, opierał swą koncepcję na psychologii (wprowadzane do rozumu informacje łączą się z informacjami już zawartymi informacyjne i tam się układają. ) Im więcej wiedzy zostanie przekazana tym więcej zostaje w umyśle.
Zwrócił uwagę na odwołanie się do neoklasycyzmu. Dobrze wykształcony człowiek ma wykształconą głowę. Wiedza, którą przekazujemy ma być zamknięta do obszarów wiedzy pewnej. Ma być wiedza gotowa do zapamiętania. Relacja nauczającego - uczącego się. Nauczający posiada wiedzę i w związku z tym był autorytetem wobec uczącego się, który jest podporządkowany. Nauczyciel obdarowuje ucznia, który nie ma nic do gadania. Zadanie ucznia jest przyjmowanie bezkrytycznie wiedzy przekazanej przez nauczyciela. Nauczyciel zajmuje dominującą pozycję w klasie. Uczący ma nauczyć się posłuszeństwa, ma myśleć tak jak nauczyciel, ale ma być też posłuszeństwo wobec zwierzchników. Szkoła Herbertowska:
Abu kogoś ukształtować wystarczy wypracować pewne sytuację i uda nam się pewien wzór wykształcić
Nie myślano kategoriami nagród, ale kategoriami kar
Szkoła ta rozwija się do dziś, ale nie rozwija się jednokształtnie Główne cechy systemu szkoły tradycyjnej:
Zakłada, że wychowanie jest „urabianiem” psychiki według wyznaczonego wzoru, czy modelu
Jest to system intelektualistyczny; wiedza ma charakter statyczny (wiedza się nie rozwija) Kładzie nacisk na dużą ilość i różnorodność materiały nauczania
Panuje w niej bezwzględny autorytet nauczyciela i podręcznika Szkoła progresywistyczna/ postępowa J. Dewey'a
Człowiek najlepiej uczy się gdy rozwiązuje problemy. Człowiek musi sobie postawić problem, wtedy lepiej zapamięta wiedzę; musi najpierw poznać zasady, które mu pomogą. Wiedza ma funkcję użytkową dla rozwiązanie problemu. Jeśli człowiek sam rozwiąże problem to wiedza pozostaje w nim. Człowiek nie może się nauczyć wszystkiego, powinien uczyć się tego co ma dla niego wartość; nie powinien być jednolity program nauczania. Jeśli źródłem uczenia mają być zainteresowania to nauczyciel ma poznać te zainteresowania. Teoretyczna wiedza jest tylko „instrumentem” do działania
Praktyka jest ważna! Praktyka jest sprawdzeniem prawdziwości czegoś. Oparł swój system pedagogiczny na instrumentalizmie, kierunku pragmatyzmu zapoczątkowanym rzez Charlesa Peire'a. polegał na rozumieniu doświadczenia jako istoty prawdy - prawdziwe jest to co sprawdza się w działaniu jako prawdziwe
Doświadczenie jest źródłem zdobywania i weryfikowania wiedzy, stąd w jego szkole pracy rozwijane było hasło:
(…)
… z poszczególnych podmiotów) Rudolf Steiner (1861-1925)
Antropozofia Człowiek ma być wychowywany zgodnie z naturą
Dzielił zajęcia na 3 grupy: teoretyczne (rozwijający umysł), emocje, praktyczne -- wszystkie były na równi Jeden nauczyciel uczył wszystkich przedmiotów do 8 klasy Była rada pedagogiczna, która wspólnie decyduje o losie szkoły, nie ma dyrektora Na świecie pracuje 921 szkół waldorfskich, w Polsce są 3…
… zdaniach o czym sami chcą (następnie kilka testów zostały wybrane do gazetki szkolnej)
Technika gazetki ściennej (dziękuje, krytykuje, gratuluje) - służyły wymianie komunikacji interpersonalnej, dzieci przypinały informację dla innych uczniów, nauczycieli Korespondencja międzyszkolna - dzieci uczyły się j. obcego aby wysłać list Doświadczenia poszukujące -- dzieci rozwiązują problemy np. iść odpowiedzieć na pytanie jak się robi chleb
Fiszki autokontrolne - dzieci opisywali na jakie pytania umieją odpowiedzieć, oceniali umiejętności sami. Drukarnia u niego spełniała bardzo ważną rolę.
Helen Parkhurst - twórczyni Planu Daltońskiego
Amerykanka, która uczyła dzieci w różnym poziomie wieku. Zorganizowała laboratorium, gdzie stworzyła w każdym kącie innego rodzaju tematykę. Plan/system daltoński H. Parkhurst…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)