To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
HELENA PARKHURST Żyła na przełomie XIX-XX wieku- Amerykańska nauczycielka, twórczyni systemu nauczania określanego mianem „ daltoński plan laboratoryjny” W 1914 roku Helena Parkhurst odbyła podróż do Włoch gdzie dokształcała się i współpracowała z Marią Montessori. Po czteroletnim pobycie we Włoszech powróciła do Ameryki i przystąpiła do wprowadzenia planu laboratoryjnego do szkoły średniej w mieście Dalton w stanie Massachusets. Od nazwy tego miasta nazwa „ planu labor atoryjnego ” zostaje przekształcona na „ daltoński plan laboratoryjny” Helena przestawiła swą koncepcję w książce pt. „ Wykształcenie według planu daltońskiego” PLAN DALTOŃSKI - Polega na indywidualnej pracy uczniów, a więc zrywa z tradycyjnym sztywnym k lasowo lekcyjnym systemem nauczania. Myśl organizowania pracy indywidualnie zrodziła się u Parkhurst ok. 1905 roku, kiedy zaczynając swą karierę nauczycielską zmuszona była pracować z kilkoma klasami jednocześnie. Wtedy to właśnie wpadła na pomysł indywidualnej nauki każdego z uczniów. Poprosiła starszych uczniów, aby pomogli młodszym oraz przy ich pomocy przerobiła magazyn szkolny w klasę, w której każdy kąt przeznaczyła na inny przedmiot. Parkhurst chciała, aby nauczanie masowe w klasie zastąpić samodzielnym uczeniem się dzieci w szkole, pozwolić dzieciom uczyć się we własnym tempie, pobudzić do współpracy, zastosować indywidualne sprawdzanie wyników pracy u każdego ucznia przez nauczyciela. POWODY POWSTANIA PLANU: Pragnienie wyrównania indywidualnych trudności uczniów Przebudowa procedury szkolnej, dzięki której uczniowie cieszyliby się większą swobodą oraz zyskaliby otoczenie lepiej przystosowane do różnych działów nauki, gdzie każdy instruktor byłby specjalistą swego przedmiotu. ZASADY PLANU : WOLNOŚĆ-, która polega na obraniu sobie właściwego tempa pracy • Należy dać uczniowi wolność pracowania bez przerwy nad przedmiotem, w którym się pogrąży.
• Dziecko, które „ robi, co mu się podoba” jest podatne do tego, aby stać się niewolnikiem złych nałogów, egoistą, dlatego plan daltoński zwraca energię dziecka w kierunku wytworzenia sobie drogi do zdobycia wykształcenia na swój własny sposób, co daje dziecku umysłową i moralną wolność.
KOOPERACJA- wzajemne oddziaływanie na siebie w życiu grupowym • Plan wytwarza takie warunki, z których chce korzystać uczeń - działa jako człowiek zorganizowanej społeczności.
ŻYCIE SZKOLNE: Powinno być zorganizowane w ten sposób, żeby ani uczeń ani nauczyciel nie mogli uchylać się od należnego im udziału w czynności
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)