systemy organizacyjne kształcenia: system klasowo – lekcyjny,
mannheimski, progresywizm i nowe wychowanie, inne systemy;
1. System Manheimski: Anton Sickinger zorganizował szkołę. Różnice w rozwoju
umysłowym, a nie wiek ucznia stały się podstawą przydziału ucznia do klasy.
Funkcjonowały klasy dla uczniów: przeciętnych, mało zdolnych, opóźnionych w
rozwoju i wybitnie zdolnych. W polskim szkolnictwie zwolennikiem tego systemu był
Nawroczyński. Sugerował on dobór segregujący. Respektowanie indywidualnych
możliwości ucznia było zaletą, ale selekcja etykietowanie ucznia od samego początku
było zdecydowanie wadą systemu.
2. Systemy progresywne i systemy nowego wychowania:
Szkoła eksperymentalna Deweya:
- kompletna rezygnacja z zajęć klasowo – lekcyjnych
- swobodnie organizowane zadania wytwórcze
Killpartick i jego metoda projektów:
- w miejsce tradycyjnych przedmiotów nauczania wprowadzono projekty
- projekty miały się wiązać z zainteresowaniami ucznia
Plan daltoński – Helena Pakulska – USA:
- uczniowie pracowali swobodnie przez dłuższy czas, zazwyczaj przez miesiąc,
korzystając z materiałów znajdujących się w pracowniach szkolnych, do
szkoły przychodzili na konsultacje
Amerykańska szkoła bez klas – Brown (Floryda):
- grupowanie uczniów według rzeczywistych zainteresowań i postępów w
nauce danego przedmiotu
System Trumpa „team teaching”:
- grupa nauczycieli była zespołem i ten zespół obsługiwał większe skupiska
uczniów
- każdy z nauczycieli reprezentował dział, z którego był najlepszy
Metoda ośrodków pracy O. Decrolego (Bruksela, Belgia):
- wykorzystywana często w nauczaniu specjalnym
Nauczanie łączne K. Linke (Austria, w Polsce - Maćkowiakowie)
- szkoła dla życia, dziecko poznawało świat przez pryzmat doświadczeń
życiowych
System C. Freinetta.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)