Sytuacyjne uwarunkowanie przywództwa. 1. Fiedler przyjął, że efektywność grupy zależy od odpowiedniego zharmonizowania stylu przywództwa i stopnia, w jakim sytuacja umożliwia kontrolę i wpływ społeczny. W swoich badaniach wyróżniał następujące czynniki sytuacyjne:
relacje lider-uczestnik
strukturę zadań
władzę lidera
Zdaniem Fiedlera, każdy kierownik ma tylko jeden styl przywództwa i nie może go zmienić. 2. Robert House zaprezentował model „ścieżki do celu”. W tym modelu zachowanie lidera jest akceptowane przez podwładnych, jeśli postrzegają je jako źródło satysfakcji. Wyróżnił on następujące typy lidera:
bezpośredniego
wspierającego
partycypacyjnego
zorientowanego na wyniki
Model ścieżki do celu uwzględnia dwie grupy uwarunkowań sytuacyjnych: czynniki otoczenia - znajdujące się poza kontrolą podwładnych, jak np. typ zadań, formalna podległość, grupa współpracowników typ podwładnych - personalne charakterystyki podwładnych, jak skłonność do podporządkowania się, doświadczenie, postrzeganie własnych możliwości. 3. Przywództwo ewolucyjne K .Blancharda i P. Hersey'a zakłada, że efektywność różnych stylów kierowania jest uzależniona od stopnia dojrzałości uczestników grupy. S1 - dyrygowanie - zachowanie mocno dyrygujące - przełożony daje pracownikowi bardzo dokładne instrukcje i kontroluje wyniki pracy, podejmuje też decyzje o tym, kiedy i jak powinno być realizowane zadanie - pracownik dostaje dokładne instrukcje co do wykonania zadania i w ten sposób unika swoich błędów, wynikających z niskich kompetencji. S2 - trenowanie - jest to kombinacja zachowania mocno dyrygującego i mocno wspierającego - przy tym stylu przełożony bardzo uważnie obserwuje oznaki rozczarowania i zniechęcenia pracownika - dzięki wysokiemu wymiarowi wsparcia ale i dyrygowania pracownik szybko pokonuje ten etap rozwoju; pracownikowi wyjaśnia się dlaczego należy wykonać dane zadanie i dlaczego w dany sposób. S3 - wspieranie - kombinacja zachowania mocno wspierającego ze słabo dyrygującym - przełożony i pracownik wspólnie podejmują decyzje, zadaniem przełożonego jest dokładne słuchanie pracownika, dodawanie mu odwagi oraz wspieranie - pracodawca dodaje pracownikowi odwagi, rozmawia o jego pomysłach i stara się zostawić jak najwięcej odpowiedzialności po jego stronie (pracownika). S4 - delegowanie - zastosowanie tego stylu umożliwia pracownikom podejmowanie odpowiedzialności. Pracownik samodzielnie wyznacza sobie cele, planuje swoje postępowanie oraz podejmuje odpowiednie decyzje - pracownik - kompetentny i doświadczony - potrzebuje zwierzchnika, który da mu „wolną rękę”.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)