Systemy statyczno-konstrukcyjne - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 77
Wyświetleń: 903
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Systemy statyczno-konstrukcyjne - omówienie  - strona 1 Systemy statyczno-konstrukcyjne - omówienie  - strona 2

Fragment notatki:

Systemy statyczno-konstrukcyjne
Wśród stosowanych rozwiązań statyczno-konstrukcyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem stężeń pionowych, można wyróżnić:
-system przegubowy z tężnikami pionowymi w postaci ścian,
- system ram płaskich,
- system ram z płaskimi tężnikami pionowymi,
- system przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi,
- ustroje trzonowe,
- system przegubowy z usztywnieniem w postaci złożonych układów krato­wych,
- ustroje powłokowe.
System ram płaskich
Ramy mogą mieć wszystkie węzły sztywne (rys.a), wewnętrzne słupy ram mogą być połączone przegubowo (rygle ciągłe oparte swobodnie na słupach) (rys.b) lub też słupy zewnętrzne mogą być przegubowe (rys.c).
Przy wyborze schematu statycznego stalowego budynku szkieletowego nale­ży dążyć do uzyskania w prętach zginanych zbliżonych wartości maksymalnych momentów zginających dodatnich i ujemnych, co umożliwi stosowanie prętów o stałym przekroju na ich długości.
Statyczne układy ramowe w szkieletach oblicza się zazwyczaj przyjmując na­stępujące założenia: - stropy są traktowane jako sztywne w swej płaszczyźnie tarcze, rozdzielające poziome obciążenia (od wiatru) w postaci sił skupionych na poszczególne ramy,
- obciążenie budynku wiatrem jest przejmowane wyłącznie przez szkielet sta­lowy,
- pomija się wpływ zmian długości prętów ramy na siły wewnętrzne,
- pomija się różnice między rzeczywistymi połączeniami prętów a teoretycznie przyjmowanymi w schemacie statycznym,
- stropy i ściany nie wpływają na sztywności prętów ramy,
- ramy traktuje się jako płaskie, pomijając przestrzenną współpracę układów ramowych w płaszczyznach prostopadłych do siebie.
Przy obciążeniu poziomym ramy wciągają do współpracy ściany i trzony (klatek schodowych i wind). Istnieją także różnice między rzeczywistymi a teoretycznymi cechami połączeń prętów.
Istotnym problemem w stalowym szkielecie ramowym są sztywne połączenia rygli ze słupami przenoszącymi duże momenty zginające oraz siły poprzeczne. Montaż takich węzłów jest dość kłopotliwy, a szkielet wykazuje stosunkowo małą sztywność na obciążenia poziome. W celu ich przeniesienia istnieje konieczność znacznego zwiększenia przekrojów ram.
Do zalet systemu ramowego należy brak dodatkowych elementów usztywnia­jących. Umożliwia to swobodne zagospodarowanie wnętrz budynku.
Należy zwrócić uwagę, że są też konstruowane ramowe układy przestrzenne.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz