System przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 105
Wyświetleń: 2058
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
System przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi - omówienie  - strona 1 System przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi - omówienie  - strona 2 System przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi - omówienie  - strona 3

Fragment notatki:

System przegubowy z płaskimi tężnikami pionowymi
System szkieletu przegubowego składa się z dwóch układów: — konstrukcji szkieletu przenoszącej obciążenia pionowe, złożonej z regularnych siatek belek stropowych połączonych przegubowo ze słupami,
- konstrukcji przenoszącej obciążenia poziome, złożonej ze sztywnych tarcz stropów przekazujących te obciążenia na płaskie tężniki pionowe w postaci wsporników kratowych lub pełnych.
Zaletą omawianego systemu jest jego prostota, co dotyczy zwłaszcza prze­gubowych połączeń belek ze słupami, umożliwiających szybki montaż. Wadą natomiast są tężniki pionowe, ograniczające swobodę rozwiązań funkcjonalnych wnętrz budynku. Zastosowanie pionowych tęzników, koniecznych do przeniesienia sił pozio­mych i zapewnienia geometrycznej niezmienności całego szkieletu, powoduje ukośne nachylenie stropów w otoczeniu tęzników. Ma to miejsce wskutek róż­nych skróceń słupów wchodzących w skład tęzników pionowych oraz słupów pozostałych, ponieważ przekroje słupów tężnika są większe niż potrzebne do przeniesienia obciążeń pionowych. Podobne zjawisko występuje w szkieletach z tężnikami w postaci ścian żelbetowych. Z tych względów jest uzasadnione ograniczenie stosowania systemu przegubowego do wysokości 30 kondygnacji.
Tężniki pionowe w systemie przegubowym są ważnym elementem. Ich licz­ba i rozmieszczenie w planie budynku powinny pozbawiać tężniki poziome — stropy trzech stopni swobody oraz zapewniać dostatecznie małe poziome przesu­nięcia budynku. Za zastosowaniem małej liczby tęzników pionowych przemawiają następujące względy:
- skraca się czas montażu wobec małej liczby elementów i węzłów w tężnikach,
- pręty ściskane kratowych tęzników są bardziej ekonomiczne; przy występo­waniu w nich dużych sił maleje smukłość i współczynnik →1,0,
- zmniejsza się stopień statycznej niewyznaczalności układu sił działających na tężniki, co upraszcza obliczenia.
Schematy pionowych stężeń kratowych przedstawiono na rys. Tęż­niki według rys.a zajmują tylko jeden trakt między słupami środkowymi, co ze względów architektonicznych (konieczność umieszczenia przejść, otworów itp.) jest pożądane. Sztywność pojedynczych tęzników pionowych w postaci kra­townic jest stosunkowo mała, a ich stosowanie jest ekonomicznie uzasadnione do wysokości 10 kondygnacji.
Na rysunku b przedstawiono kratę umieszczoną w dwóch traktach, przy czym można również stosować kratę pojedynczą (rys.c). W kracie wystę­pują krzyżulce zarówno ściskane, jak i rozciągane. Na rysunku d pokazano kratę K w dwóch traktach.
Największą sztywność szkieletów zapewniają stężenia przedstawione na

(…)

… przyjmuje się bardziej ścisłe rozwiązania, uwzględniające czynniki dodatkowe jak: zmianę dłu­gości prętów tężników kratowych i dodatkowe siły poziome powstające wskutek poziomych przesunięć budynku. Można tu wciągnąć do współpracy z tężnikami pionowymi inne elementy budynku, jak klatki schodowe, ściany zewnętrzne itp. Analiza statyczna uległaby jednak dalszemu skomplikowaniu. Równocześnie można stwierdzić…
… i nie sprawdza się wówczas prętów na wyboczenie.
Przy wyższych budynkach oba tężniki pionowe łączy się co pewną wysokość (3÷6 kondygnacji) tężnikami o pasach poziomych (rys.f); daje to lepsze usztywnienie, zwłaszcza w szerszych budynkach, gdyż tworzą się w ten sposób ramownice kratowe. Wzrost sztywności tężnika płaskiego można także uzyskać przez zastosowanie dwóch kratownic połączonych — w dwóch poziomach…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz