System rezerwowy - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 161
Wyświetleń: 2709
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
System rezerwowy - wykład - strona 1 System rezerwowy - wykład - strona 2

Fragment notatki:

Dr. Joanna Bogołębska
Polityka pieniężna głównych banków centralnych
Wykład VIII – System rezerwowy
Zasady systemu rezerwowego:
 uśrednienie rezerwy (spełnienie wymogów w zakresie utrzymania rezerwy weryfikuje się na podstawie średniej
dziennej wartości rezerw danej instytucji w okresie utrzymania rezerwy obowiązkowej)
 oprocentowanie rezerwy (na poziomie stopy procentowej podstawowych operacji refinansowych)
Rezerwa obowiązkowa – podstawa naliczenia
Pasywa objęte podstawą rezerwy, do których stosuje się dodatnią stopę rezerwy:
 depozyty typu overnight
 depozyty o ustalonym terminie zapadalności do 2 lat
 depozyty za wypowiedzeniem do 2 lat
 umowy z przyrzeczeniem odkupu (repo)
 dłużne papiery wartościowe o ustalonym terminie zapadalności do 2 lat
Pasywa wyłączone z podstawy naliczenia rezerwy:
 zobowiązania wobec EBC i krajowych banków centralnych
Rezerwa obowiązkowa:
 ustalenie jej zasad jest skomplikowane od strony proceduralnej
 decyzje w tej kwestii podejmuje Rada Unii Europejskiej na wniosek EBC po konsultacjach z Parlamentem
Europejskim i Komisją Europejską
Kontrahenci transakcji BC:
 instytucje podlegające wymogowi rezerwy obowiązkowej mają dostęp do standing facilities oraz mogą uczestniczyć
w operacjach otwartego rynku w oparciu o przetargi standardowe
 do udziału w operacjach dostrajających EBC może wybrać ograniczoną liczbę kontrahentów
 w przypadku transakcji bezwarunkowych nie wprowadza się z góry żadnych ograniczeń co do wyboru kontrahentów
 dla swapów walutowych wykorzystuje się aktywnych graczy na rynku walutowym
Aktywa zabezpieczające:
 art. 18 ust. 1 Statutu EBC mówi, że „wszystkie operacje kredytowe Eurosystemu (tzn. operacje polityki pieniężnej
zasilające w płynność oraz credit facility) muszą posiadać odpowiednie zabezpieczenie
 Eurosystem wykorzystuje szeroki system aktywów wykorzystywanych jako zabezpieczenie – aktywa rynkowe i
nierynkowe spełniające jednolite kryteria kwalifikujące przez Eurosystem
W reakcji na kryzys BC podejmowały działanie poprzez:
 politykę stopy procentowej
 politykę bilansu BC (balans sheet Policy), „unconventinal monetary policy”, „quantitative easing”
Quantitative Easing:
Operacje bezwarunkowego zakupu papierów skarbowych, co skutkowało ilościowym rozluźnieniem polityki pieniężnej.
Cel  czy wpływanie na politykę kredytową sektora bankowego, czy na długoterminowe stopy procentowe,
czy monetyzowanie długu publicznego?
Modyfikacje w stosowanych dotychczas instrumentach:
 częściej wykorzystywane operacje strukturalne
 wydłużenie okresu transakcji, rozszerzenie listy kontrahentów i zabezpieczeń operacji, zmiana formuły przetargów
(ze zmiennej na stałą stopę procentową)
 wprowadzenie dodatkowych długoterminowych operacji zasilających (3 – miesięcznych, potem także
o 6 – 12 miesięcznych)
 zwężenie korytarza wahań stóp procentowych
Dr. Joanna Bogołębska
Polityka pieniężna głównych banków centralnych
Wykład VIII – System rezerwowy
Bank Centralny jako pożyczkodawca ostatniej instancji (LOLR)
Funkcja LOLR oznacza dyskrecjonalne (uznaniowe) zasilenie w płynność jednego banku lub całego systemu bankowego
w reakcji na niekorzystny szok, powodujący nadzwyczajny wzrost popytu na pieniądz rezerwowy, gdy popyt ten nie
może zostać zaspokojony z innych np. prywatnych – źródeł.
Instytucja LOLR powinna spełniać 3 podstawowe zadania:
1. chronić integralność systemu płatniczego
2. zapobiegać ruchom na banki i przekształcaniu ich w kryzysy bankowe
3. zapobiegać zaburzeniom płynności poszczególnych banków
Realizacja funkcji LOLR koncentruje się na pytaniach:
 wspieranie indywidualnych banków, czy tylko w odniesieniu do całego systemu bankowego?
 wspieranie tylko banków dotkniętych przejściowym brakiem płynności, ale uznawanych za wypłacalne, czy także
banków niewypłacalnych?
 jaki poziom oprocentowania pożyczek? **
 czy funkcję LOLR należy traktować jako element polityki pieniężnej, czy są to funkcje oddzielne?
 czy zasady wsparcia płynnościowego powinny być określone ex ante, czy też dyskrecjonalne i niejawne?
 czy zasady powinny być identyczne w sytuacji kryzysu systemowego jak i w pozostałym okresie?
** system amerykański (USA, Nowa Zelandia, Australia)  stopa lombardowa jest stopą oddolną. Ma na celu pomoc
sektorowi bankowemu.
Ujęcie klasyczne – doktryna Thorntona – Bagehota: (egzamin!):
europejski model BC; XIX w.
 zapewnienie pomocy płynnościowej dla odczuwających przejściowy brak płynności, ale wypłacalnych, banków
 wymaganie dobrego zabezpieczenia
 stosowanie tzw. penalty rate (stopa refinansowania systemu bankowego jest najwyższą)
 wsparcie nielimitowane
 znajomość ex ante zasad polityki LOLR
 minimalizowanie skutków zaburzeń płynnościowych w gospodarce, a nie ich zapobieganie
safety net  siatka bezpieczeństwa finansowego
Doktryna constructive ambiguity G. Corrigana:
Polega na ograniczeniu do minimum przez BC informacji dotyczących procedur i zasad udzielania Awaryjnego Wsparcia
Płynnościowego. Brak dostatecznej polityki informacyjnej dotyczącej metod zarządzania kryzysem systemowym ma
służyć ograniczaniu zjawiska pokusy nadużycia i zwiększeniu dyscypliny rynkowej podmiotów. Stosowana przez
Szwecję.
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz