To tylko jedna z 14 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
System polityczny Belgii 1) U źródeł belgijskiej państwowości Belgia jest państwem stosunkowo młodym na tle wielu krajów europejskich - liczy sobie niespełna dwa wieki. Stanowi ona część historycznego obszaru Niderlandów, których południowo-zachodnie terytorium zamieszkiwało niegdyś celtyckie plemię Belgów, zaś na północy i zachodzie - plemiona germańskie. Belgowie zostali podbici przez Rzymian i następnie włączeni do ich Imperium. Natomiast po okresie wędrówki ludów ziemie niderlandzkie zdominowali Frankowie, którzy rozpoczęli tam proces budowy monarchii frankońskiej i potęgi Merowingów. W IX wieku Niderlandy pokryła sieć niewielkich państewek feudalnych, zależnych od władców francuskich bądź od cesarza rzymskiego narodu niemieckiego. Pod koniec XIV wieku książęta burgundzcy zjednoczyli Niderlandy, które w spadku przypadły później dynastii Habsburgów. 27 lipca 1830 roku we Francji wybuchła rewolucja, która zakończyła się abdykacją Karola X. Na tronie zasiadł Ludwik Filip, władca z orleańskiej linii Burbonów. Wydarzenia lipcowe wywołały niepokój wśród państw Świętego Przymierza, które za wszelką cenę dążyły do utrzymania równowagi europejskiej. Ich obawy nie były bezpodstawne. Już pod koniec lipca 1830 roku w Brukseli doszło do antypaństwowych wystąpień, które z czasem przekształciły się w regularne powstanie antyholenderskie. 4 października belgijscy rewolucjoniści ogłosili swoją niepodległość. Król Wilhelm I zwrócił się z prośbą o pomoc do Rosji, Austrii, Prus i Anglii. Jednak przeciwko interwencji opowiedziała się Francja. Ostatecznie rząd brytyjski, chcąc uniknąć obecności sił rosyjskich w tej części Europy, uznał niepodległość Belgii. W efekcie nastąpił rozpad Zjednoczonego Królestwa Niderlandów. Powołano do życia nowe państwo - Królestwo Belgii, a na jego tronie zasiadł Leopold I z dynastii Sasko-Koburskiej. 2) System konstytucyjny Belgii 7 lutego 1831 roku Kongres Narodowy uchwalił konstytucję, która czyniła młodą Belgię dziedziczną monarchią parlamentarną i scentralizowanym państwem unitarnym. Monarcha oficjalnie sprawował władzę wykonawczą, ale w rzeczywistości jego kompetencje były silnie ograniczone. Akty władcy wymagały kontrasygnaty właściwego ministra, odpowiedzialnego przed parlamentem. Władza ustawodawcza - parlament składała się z dwóch izb: wybieranej bezpośrednio Izby Reprezentantów oraz Senatu, częściowo wyłanianego w wyborach pośrednich. Czynne prawo wyborcze wyznaczał cenzus, zaś bierne przysługiwało wąskiej kategorii obywateli, określonej w ustawie zasadniczej. Kobiety prawo głosy w wyborach komunalnych uzyskały dopiero w 1921 roku, a w parlamentarnych - w 1949 r. Ponadto konstytucja powoływała instytucję samorządu terytorialnego na poziomie jednostek podziału administracyjnego kraju tj. prowincji i gmin.
(…)
… przed sądem uznanym za właściwy przez ustawę. Odpowiednia ustawa stanowi także podstawę wymierzenia kary (nulla poena sine lege). Ponadto „nie można zastosować kary konfiskaty mienia oraz znosi się karę śmierci cywilnej, wymierzaną jeszcze w XIX wieku przez sądy, głównie honorowe” [3].
Dwa kolejne artykuły tj. 19 i 20 wyznaczają konstytucyjne granice wolności sumienia i wyznania: • możność przejawiania…
…, który obejmuje urząd w momencie, gdy nowy rząd federalny składa przysięgę. W belgijskiej nomenklaturze z zakresu ustroju państwa należy rozróżnić - podobnie jak w zagadnieniach francuskiego konstytucjonalizmu - pojęcie Rady Ministrów, czyli zgromadzenia ministrów pod przewodnictwem króla (we Francji: pod przewodnictwem prezydenta), i Rady Gabinetowej - ministrów na czele z premierem. Termin „rząd” stosuje…
…. Sędziowie są niezawiśli i nie mogą przyjąć od rządu żadnych funkcji płatnych, choć mogą je wykonywać bezpłatnie pod warunkiem, że stanowisko to nie jest przewidziane w ustawie jako objęte incompatibilitas [7] ze stanowiskiem sędziego.
Na mocy art. 156 w Belgii działa pięć sądów apelacyjnych w: 1. Brukseli dla Brabancji walońskiej, Brabancji flamandzkiej i dwujęzycznego regionu stołecznego Brukseli 2…
… lub normę przewidzianą w art. 134 • Naruszenia przez ustawę, dekret lub normę przewidzianą w art. 134 artykułów konstytucji określonych ustawą. Sprawę do Sądu Arbitrażowego może wnieść każda władza, którą ustawa upoważnia, każda osoba posiadająca uzasadniony interes prawny, a także w charakterze prejudycjalnym - każdy sąd. Wspólnoty i Regiony
Belgijski federalizm, choć stanowi bardzo złożony…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)