To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Świadkowie wiary - akta i opisy męczeństwa Bibliografia:
M.F. Baslez, Prześladowania w starożytności. Ofiary, bohaterowie, męczennicy, tłum. E. Łukaszyk, Kraków 2009.
A. Bober, Światła ekumeny, Antologia patrystyczna, Kraków1965. M. Michalski, Antologia literatury patrystycznej, t. I, Warszawa 1975.
M. Starowieyski, E. Wipszycka, Męczennicy, OŻ 9, Kraków 1988.
W pierwszych dziesięcioleciach swego istnienia chrześcijaństwo jawiło się przedstawicielom władzy w Rzymie i na prowincji jako swego rodzaju sekta żydowska. Cieszyło się takimi przywilejami jak judaizm i było traktowane jako religio licitia. Nawet po powstaniach (66-70 i Bar Kochby 132-136) judaizm był tolerowany a chrześcijaństwo coraz bardziej stało się illicitia. Rozwój chrześcijaństwa wywoływał reakcje ze strony władzy rzymskiej, żywo zainteresowanej w swojej polityce religijno-społecznej utrzymaniem związku między prosperitą Imperium, a kultem bogów rzymskich. Rozwijała się również konfrontacja z judaizmem. Pojawia się coraz częściej wrogość ludności pogańskiej, podsycana oskarżeniami. Antypatia mas znajduje swe echo w pismach autorów tamtej epoki, jak Fronton z Cyrty, Lucjan z Samosaty czy w systematycznym ataku Celsusa. W łonie Kościoła i na obrzeżach, rozwijają się ruchy heterodoksyjne: marcjonizm, doketyzm, gnostycyzm.
Zarzuty władzy Imperium
W I i II w. były lokalne prześladowania. Nie miały charakteru systematycznego. Nie znamy z tego okresu żadnego szczegółowego prawa, które byłoby skierowane przeciwko wszystkich chrześcijanom (praktycznie do dekretów Decjusza 249-250).
oskarżenie o ateizm - odmowa czci bogów rzymskich i czci cesarza (opiekunów rei publicae) była traktowana jako przestępstwo przeciwko państwu i cesarzowi. Aspekty życia politycznego i religijnego były mocno u Rzymian ze sobą związane. nowy i zbrodniczy zabobon (superstitio nova et malefica) - za Nerona - Swetoniusz. Religia nova. Zerwanie z religią państwa (dziedzictwo Imperium) i wprowadzenie nowej religii było burzeniem porządku społ. Naruszał pax deorum, mos maiorum (zwyczaj przodków) i pax romana.
Tacyt: nienawiść ku rodzajowi ludzkiemu (odium humani generis)
wichrzyciele podżegani przez Chrystusa (Klaudiusz - wypędzenie - Swetoniusz Żywoty )
nomen christianum (mówi o tym Justyn w I Apologii i Tertulian) raczej upór trwania w chrześcijaństwie niż samo imię.
zabobony
zakaz związków tajnych (collegia illicita)
zarzuty i oskarżenia środowisk pogańskich i religijnych
Konfrontacja z religią pogańska i filozofią helleńska Konfrontacja z judaizmem
W Jabne w 90 r. na słynnym synodzie chrześcijanie zostali wykluczeni z Synagogi.
(…)
… językowej tych tekstów. Akt męczeństwa jest oddawany czasownikiem p£qein, pati, a męczeństwo p£qoj, passio - terminy te nie odnoszą się tutaj do cierpienia w ogóle, lecz, tak jak w przypadku śmierci Chrystusa, oznaczają cierpienie aż do śmierci, łącznie ze śmiercią.
W patrystyce wyróżnia się na ogół następujące grupy dokumentów o męczeństwie:
Acta Martyrum (Gesta).
Stanowią w literaturze starochrześcijańskiej odrębną grupę. Nazwą tą - braną w ścisłym sensie - obejmuje się urzędowe protokoły przewodów sądowych przeciw chrześcijanom. Są to najczęściej protokoły sądowe (notarii). Na treść tych dokumentów składają się zazwyczaj pytania sędziego i odpowiedzi aresztowanych chrześcijan. Jako dzieła literackie nie posiadają one większej wartości. Są suche, urzędowe i beznamiętne. Natomiast jako dokumenty…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)