To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Style zarządzania i ich relatywizm. Punktem wyjścia dla rozważań na w/w temat będzie definicja stylów zarządzania sformułowana przez K. Bleichera. Za styl zarządzania uznaje K. Bleicher ogólny, czasoprzestrzennie specyficzny sposób wypełniania funkcji kierowniczych (Bleicher, 38/69 s.31). We współczesnej organizacji klasyczny podział stylów zarządzania K. Lewina utracił w znacznym stopniu swe znaczenie. Jednoznaczny podział kierowników na autokratów, demokratów i uchylających się od ingerencji opracowany przez Lewina, nie odpowiada rzeczywistości. Zachowania kierowników mogą być warunkowane sytuacyjnie, interpersonalnie czy też zadaniowo i równocześnie ta sama osoba może być i autokratą i demokratą i uchylać się od ingerencji. Nie znajduje również uzasadnienia teza o większej sprawności organizacji jeżeli dominującym stylem zarządzania będzie styl partnerski, demokratyczny. Teza ta nie bierze bowiem pod uwagę takich elementów jak: wielkość organizacji, charakter wypełnianych zadań czy pozycja organizacji wobec innych elementów otoczenia. Ze współczesnych koncepcji opisujących style zarządzania na uwagę zasługuje klasyfikacja P.Hersey'a \ K.H. Blanchard'a oraz rozważania G.F.Farrisa. P. Hersey \ P.H. Blanchard uzależniają zachowanie przełożonego od stopnia dojrzałości pracowników. Przełożony inaczej będzie się zachowywał jeżeli motywacja do pracy i zdolności pracownika są niezadawalające, a inaczej w przypadku gdy zarówno motywacja jak i zdolności pracowników są duże. W zależności od stopnia dojrzałości pracowników tzn. kombinacji cech motywacyjnych i kwalifikacyjnych pracowników autorzy wyróżniają cztery płaszczyzny w których przełożony wypełnia swoje funkcje kierownicze korzystając z charakterystycznego dla każdego obszaru instrumentu zarządzania /rys.1.3.1./. W przypadku ograniczonej dojrzałości pracownika takim instrumentem może być instrukcja. Rys. 1.3.1.Koncepcja stylów zarządzania P.Hersey 'a i K.H.Blanchard 'a
Przykładem może być postawa kierownika wobec nowoprzyjętego pracownika produkcyjnego, który nie wie czy pozostanie w przedsiębiorstwie dłużej. Jest rzeczą oczywistą, że osobiste świadczenie tego pracownika będzie niewielkie, a rola kierownika polegać będzie na przekazywaniu dokładnie sformułowanych zadań oraz sprawdzaniu czy są one właściwie realizowane. W przypadku gdy pracownicy cechują się niewielką dojrzałością tzn. kiedy stać ich na wykonanie określonych zadań ale są leniwi i niezorganizowani, instrumentem zarządzania staje się targ. Jako przykład może nam tu posłużyć zachowanie kierownika, który uzależnia termin udzielenia urlopu od sposobu wykonania terminowych zadań. Zachowanie przełożonego wobec pracowników o średniej dojrzałości tj. takich, którzy są dostatecznie motywowani ale brakuje im odpowiednich kwalifikacji zawodowych polegać będzie na dzieleniu się swoim doświadczeniem i umiejętnościami bez kontroli sankcyjnej. Wobec pracowników o wysokiej dojrzałości zachowanie przełożonego jest podobne.
(…)
… amerykańskich uniwersytetach tj. w Ohio w State University pod kierunkiem E. A. Fleishmanna i J. K. Hemphila oraz w University of Michigan pod kierunkiem R. Likerta R., L. Kahna i D. Katza. Początkowo badania na uniwersytecie w Ohio dotyczyły zagadnienia identyfikacji cech kierowniczych, a następnie rozszerzone zostały o problematykę stosunków kierowniczych. Tabela 1. 3. 1.
Klasyfikacja stylów zarządzania wg…
…
i częściowo na zlecen iach
1/2
0
1
VI
i częściowo na mot ywacji
0
1/2
1
Źródło: Zieleniewski,1981,s.534
W r. 1949 Hemphil ze swoimi współpracownikami opracował listę 1800 relacji dotyczących różnorodnych aspektów procesu zarządzania. Lista ta została później zredukowana do 150 relacji, które stworzyły podstawę do zbudowania kwestionariusza LDBQ /Leader Behavior Description Questionaire/, pozwalającego…
… z zakresu organizacji i zarządzania na szczególne zainteresowanie zasługuje koncepcja J. Zieleniewskiego [Zieleniewski,1975,s.351-364]. Ta klasyfikacja wynika z zastosowania kryterium stopnia widoczności trzech składników: zleceń, bodźców i argumentów. Stopień ich widoczności został tak wyskalowany że: 1 - oznacza stopień bardzo widoczny, 0,5 - zauważalny oraz 0 - nie występujący, co pozwala na zbudowanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)