To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kryteria rozróżniania stylu negocjacji Techniki prowadzenia rozmów ( negocjacje symetryczne / asymetryczne ) Presja czasu ( negocjacje prowadzone przy niewielkim nacisku czasu, prowadzone przy presji czasowej na jedną ze stron, przy presji czasowej na obie strony )
Rodzaj zaangażowanych stron
Strony bezpośrednio zainteresowane osobiście danym układem Przedstawiciele innych osób lu b organizacji - delegaci Przedstawiciele innych osób lub organizacji - eksperci Przedmiot negocjacji
Podział w zależności od typu rezultatów
Trzy typy nastawienia (orientacji wobec sytuacji negocjacyjnej) Wygrana - wygrana
Wygrana - przegrana
Przegrana - przegrana
Styl kooperacyjny - styl rywalizacyjny
Negocjacje twarde - negocjacje miękkie
Dominacja (styl twardy)
Dostosowywanie się (styl miękki)
Unikanie
Kompromis
Style te zależą głównie od trzech zasadniczych czynników występujących prawie we wszystki ch negocjacjach: dążenie do realizacji własnych interesów,
dążenie do realizowania interesów drugiej strony,
troska o wzajemne stosunki między stronami. Przegrana - przegrana Najmniej konstruktywny rodzaj nastawienia
Jedyna korzyść psychologiczna - poczucie pognębienia drugiej strony
Typowy przykład sytuacji „P-P”: negocjacje, w których żadna strona nie uzyskała korzyści, a poniosła straty w postaci czasu i kosztów prowadzenia rozmów Uzasadnienie prowadzenia takich rozmów: chęć zdobycia czasu na umocnienie swej obiektywnej oferty, poprawienie istniejącej sytuacji, zebranie siły. Styl ten umożliwia niekiedy osiągnięcie doraźnych korzyści, lecz negocjowanie oparte na nim może być stosowane jedynie w niektórych sytuacjach
Wygrana - przegrana Wygrana jednego z konieczności oznacza przegraną drugiego.
Sztuka polega na przyjęciu pewnych zasad podziału określonej ilości jakiegoś dobra
O wygranej decyduje siła negocjacyjna
Styl polecany osobom, które mają obiektywnie dużą przewagę nad innymi.
Stosowanie chwytów, manipulacji, gróźb, budowanie napięcia i stawianie wygórowanych żądań
Uznanie, że zerwanie rozmów rzeczywiście jest bardzo niekorzystne = próba kształtowania atmosfery negocjacji kooperacyjnych (wygrana - wygrana)
Wygrana - wygrana Poszukiwanie wspólnego kierunku, który zakłada, że druga strona nie jest wrogiem, ale „przyjacielem”, wspólnikiem
(…)
… jej wariantów, bądź aktywnie twórczy. Nalegaj na ustalenie obiektywnych kryteriów oceny osiągniętego porozumienia, a unikaj kryteriów subiektywnych, takich jak dobra wola czy kaprys drugiej strony. By poprawić zdolność inwencyjnego prowadzenia negocjacji, pamiętaj, by:
Wymyślając nowe możliwości, oddzielaj fazę oceniania pomysłów od fazy ich wytwarzania.
Dbaj o to, by mieć więcej możliwości niż jedną jedyną…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)