Glif - ukośne ścięcie krawędzi. Dla elementu budynku - np. słupa, filaru, belki tzw. fazowanie. Przy otworze okiennym (czasem drzwiowym) ukośne poprowadzenie ościeży (powierzchni poprzecznej do płaszczyzny muru przy otworze okiennym lub drzwiowym) - glifowanie. Glifowanie przy otworach okiennych pozwala na lepsze oświetlenie wnętrza.
Lizena - płaski, pionowy występ w murze zewnętrznym. Ma znaczenie konstrukcyjne - występuje w miejscu narażonym na działanie rozporu (sił rozpierających) czyli w osiach, w których po stronie pomieszczenia przypadają łuki od sklepień. Lizena różni się od pilastra tym, że nie ma głowicy ani bazy. Układ lizen i rytm podziału pomieszczenia na przęsła zazwyczaj się pokrywa. Lizeny są charakterystyczne dla architektury romańskiej. W okresie wczesnoromańskim (XI - XII w.), w budownictwie z cegły występuje połączenie wąskich lizen prowadzonych przez całą wysokość budynku w połączeniu z arkaturą - tzw. lombardzki układ.
Empora (niem. Empore), chór muzyczny - element występujący najczęściej w kościele, rodzaj trybuny. Galeria wsparta na kolumnach lub filarach, otwarta do wnętrza kościoła. Umieszczona nad nawami bocznymi - tworząca osobne pomieszczenie dla np. kobiet, zakonników. Umieszczona nad kruchtą lub pomiędzy nawą a prezbiterium - przeznaczona na ogół dla śpiewaków i instrumentów muzycznych (najczęściej są to organy). Empora mogła okalać też cały kościół. W budownictwie świeckim budowano empory w salach zamkowych dla chóru i kapeli.
STYL GOTYCKI Gotyk , styl w architekturze i sztukach plastycznych panujący w Europie w okresie dojrzałego i późnego średniowiecza. Stanowi szczytowe osiągnięcie kultury rycerskiej, mieszczańskiej a także dworskiej. Rozwijał się w kilku fazach od połowy XII w. i trwał do końca XV w. Nazwa gotyk pojawiła się w pismach L.Ghibertiego a następnie G. Vasariego jako negatywne określenie sztuki powstałej między sztuką romańską a renesansem, mylnie uważanej za wytwór barbarzyńskich Gotów odcinających się od tradycji antyku. Styl gotycki był przede wszystkim stylem sakralnym opartym na systemie myśli religijnej związanej ze scholastyką, jej zasadzie jedności i podporządkowania w traktowaniu świata jako tworu Bożego. Toteż jedną z podstawowych cech sztuki gotyckiej był uniwersalizm widoczny w obowiązującej wykładni podstawowych prawd wiary. Realizował ją język artystyczny operujący symbolem, alegorią, schematem i typem ikonograficznym. W gotyku budowle odznaczały się dużą lekkością w stosunku do budowli romańskich . Miały one wiele okien, wypełnianych zazwyczaj witrażami , strzeliste wieże, bogato zdobione portale. Cechami charakterystycznymi dla architektury gotyckiej jest stosowanie łuku ostrego, sklepienia krzyżowo-żebrowego
(…)
… w architekturze komponowanie i kompilowanie nad poszukiwanie
Secesja (od łac. secessio - wycofanie się, odstąpienie) to styl w sztuce modernistycznej i kulturze powstały w Wiedniu, panujący od około 1890 do około 1910 roku. We Francji nazywany Art nouveau, w Anglii Modern Style, w Niemczech Jugendstil. W Polsce określany jako secesja lub Młoda Polska.
Istotę secesji było dążenie do stylowej jedności sztuki dzięki łączeniu działań w różnych jej dziedzinach, a w szczególności rzemiosła artystycznego, architektury wnętrz, rzeźby i grafiki. Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie, ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna, która inspirowana byłą często wpływami sztuki japońskiej, swobodne układy kompozycyjne, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm oraz subtelna pastelowa kolorystyka.
Architektura secesyjna, była odejściem od XIX-wiecznego historyzmu. Zaczęto projektować indywidualnie i funkcjonalnie domy. Połączono architekturę z malarstwem, rzeźbą oraz rzemiosłem artystycznym
EKLEKTYZM
Eklektyzm (z greckiego słowa eklektikós - "wybierający") - w architekturze XIX w. łączenie w jednej budowli w sposób swobodny elementów wybranych ze stylów historycznych. Początkowo…
… i podobne. Z czasem zaczęto budować również tylko w określonym stylu historyzującym. Eklektyzm trwał od 2 ćwierci wieku XIX do początku wieku XX, w okresie trwania zbiegł się z secesją, i z budownictwem w stylach "neo"
Opera Garnier - budynek opery w Paryżu wybudowany w stylu second empire. Do roku 1989, kiedy została wybudowana Opera Bastylia określana była jako Opera Paryska. Aktualna nazwa Opera Garnier…
… architektoniczny wygrał Charles Garnier, nieznany wówczas 35-letni architekt. Prace rozpoczęto w roku 1862, zakończono w 1874. Prace były przerywane przez burzliwe wydarzenia polityczne (Wojna francusko-pruska, Komuna Paryska), jak również problemy konstrukcyjne. W trakcie budowy odkryto podziemne jezioro poniżej budynku, co spowodowało konieczność wybudowania podziemnego zbiornika dla jego zabezpieczenia…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)