To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
VIII. STRUKTURY RYNKOWE Rodzaje struktur rynkowych: konkurencja doskonała konkurencja monopolistyczna oligopol monopol CECHY ALTERNATYWNYCH STRUKTUR RYNKOWYCH: CECHY RYNKU: MODELE RYNKU: rynek doskonały (konkurencja doskonała) rynki niedoskonałe: konkurencja monopolistyczna oligopol monopol Liczba firm bardzo dużo dużo (np. kilkadziesiąt) kilka jedna Swoboda wejścia na rynek nieograniczona nieograniczona ograniczona bardzo ograniczona lub zerowa Cechy produktów jednorodne (niezróżnicowane) zróżnicowane niezróżnicowane lub niezbyt zróżnicowane nieporównywalne Wpływ na cenę cena niezależna od firmy (pozioma krzywa popytu) firma ma pewien wpływ na cenę (krzywa popytu opada, ale popyt jest relatywnie elastyczny) znaczny wpływ producenta na cenę (opadająca krzywa popytu, relatywnie nieelastyczny popyt zależy od reakcji konkurentów na zmiany cen) bardzo duży wpływ producenta na cenę (opadająca krzywa popytu, popyt mniej elastyczny niż w oligopolu) Przykłady rynków kapusta, marchew, ziemniaki restauratorzy, architekci cementownie, cukrownie elektrociepłownie komunikacja miejska, PKP Równowaga przedsiębiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej: konkurencja doskonała istnieje, gdy na rynku występuje duża liczba kupujących i sprzedających, każdy z producentów wytwarza część łącznej produkcji zmiana wielkości produkcji nie wpływa na podaż dóbr producenci nie mają wpływu na cenę wszyscy są cenobiorcami istnieje doskonała mobilność czynników produkcji nie ma żadnych barier wejścia na rynek oferowany do sprzedaży towary są konkurencyjne kupujący i sprzedający mają doskonałą znajomość rynku Zwiększanie podaży na tym rynku nie wpływa na poziom ceny, dlatego wykresem ceny jest prosta równoległa do osi odciętych i jest ona równocześnie krzywą popytu rynkowego (doskonale elastyczny popyt). Przedsiębiorstwo wolnokonkurencyjne maksymalizuje zysk przy rozmiarach produkcji wyznaczonych przez punkt zrównania się kosztu krańcowego z utargiem krańcowym, który jest równy cenie. Punkty przecięcia kosztów przeciętnych z przychodami przeciętnymi (E i F) wyznaczają podział opłacalnej produkcji. Od punktu E przedsiębiorstwo zaczyna przynosić zysk. Jest to tzw. próg rentowności. Dopóki koszt krańcowy jest niższy od kosztu przeciętnego, zwiększenie produkcji obniża koszt przeciętny i przyczynia się do wzrostu zysku. Zysk przedsiębiorstwa rośnie tak długo, jak długo koszt krańcowy jest niższy od przychodu krańcowego. W punkcie A, gdzie MC=MR
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)