To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
s truktury dywizjonalne Kiedy preferować dywizje :
gdy mamy obszary o zróżnicowanej rentowności, a zależy nam na łatwości transferu kapitału
gdy zależy nam na zmniejszeniu ogólnych kosztów zarządzania, większej operatywności zarządzania, łatwości przegrupowywania sił i środków (taktycznego i operatywnego)
gdy mamy wysoką kooperację wewnętrzną
DYWIZJA
dywizje nie mają samodzielności prawnej
w kontaktach z otoczeniem dywizje występują jako przedstawiciele firmy
cała firma ponosi odpowiedzialność za niepowodzenia finansowe dywizji (np. bankructwo)
centrala ingeruje z tytułu więzi hierarchicznego nadzoru STRUKTURA DYWIZJONALNA Zwiększenie liczby wytwarzanych produktów zwłaszcza w otoczeniu dynamicznym pociąga za sobą konieczność lepszej koordynacji działań. Uzasadnia to rozczłonkowanie organizacji według kryterium obiektowego. Stosując to kryterium na II szczeblu hierarchii organizacyjnej otrzymujemy strukturę dywizjonalną. Powstałe obszary działań nazywamy spartami, dywizjonami lub segmentami. W strukturze dywizjonalnej przestrzegana jest zasada jedności kierownictwa i specjalizacji kierowniczej. Dywizjony są względnie niezależnymi i samodzielnymi jednostkami a w niektórych przypadkach mogą mieć nawet osobowość prawną (centra zysków lub kosztów - ich funkcjonowanie ocenia się na podstawie zysku lub rentowności).Kierownicy dywizjonów mają uprawnienia decyzyjne w zakresie funkcji najsilniej wpływających na sukces ich obszaru działań (najczęściej produkcja, zbyt, zaopatrzenie oraz badania i rozwój). Jeśli realizowane zadania wykraczają swym charakterem poza wyodrębnione dywizjony, tworzone są wówczas:
- centralne komórki sztabowe podporządkowane bezpośrednio naczelnemu kierownictwu
lub - dodatkowe komórki sztabowe, odciążające i wspomagające kierowników poszczególnych dywizjonów
Centralizacji podlegają tylko funkcje strategiczne zaś wszelkie funkcje operacyjne i taktyczne realizowane są w autonomicznych dywizjonach.
Zadania kierownictwa naczelnego koncentrują się na :
- formułowaniu strategii dla całej organizacji
- nadzorze i kontroli
- koordynacji funkcjonowania poszczególnych komórek organizacji
- rozdziale ograniczonych zasobów pomiędzy poszczególne dywizjony Zalety struktury dywizjonalnej: - jasno określone obszary uprawnień i odpowiedzialności kierowników dywizjonów
- odciążanie naczelnego kierownictwa od problemów bieżącego zarządzania - szybkość i trafność podejmowanych decyzji
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)