To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Struktura stosunku pracy: Przedmiot prawa pracy - art. 22prg.1 KP: przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - co do zatrudnienia pracownika za wynagrodzeniem.
Czas pracy jest to czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym wyznaczonym miejscu do wykonania pracy.
Kierownictwo pracodawcy nad pracownikiem odbywa się w miejscu określonym w umowie o pracę lub innej podstawie nawiązania stosunku pracy, a więc w miejscu wynegocjowanym przez strony umowy. Kierownictwo jest elementem podporządkowania; cecha konstruktywna stosunku pracy, związane jest z obowiązek wykonania poleceń; osoba świadcząca pracę pod kierownictwem pracodawcy bez względu na nazwę zawartej między stronami umowy jest ona objęta z mocy prawa statusem pracownika. O rodzaju stosunku pracy decyduje treść nie nazwa.
Różnica między zobowiązaniem pracowniczym, a nie pracowniczym: Istotne jest faktyczne działania układu stosunków pomiędzy podmiotem świadczącym pracę i podmiotem, na rzecz, kt. taka praca jest wykonywana, a nie formalnie postanowienia zawarte w treści łączącej te podmioty umowy.
- dla oceny rodzaju stosunku pracy decydujące jest ustalenie, kt. z tych cech maja charakter przeważający.
Praca na „czarno” - praca ukrywana przez pracodawcę przed odpowiednimi podmiotami państwowymi. Osoba świadcząca taką pracę pozostaje w pracowniczym stosunku pracy i przysługują jej wszelkie uprawnienia wynikające z tego właśnie stosunku przysługuje mu ochrona prawna. Szara sfera zatrudnienia - firmy funkcjonują na granicy prawa, pozorują legalne działanie; są to oszustwa podatkowe i nadużycia wobec ZUS - zaniżanie wynagrodzeń faktycznie otrzymanych przez pracowników, czy przez wadliwe wskazane ich zatrudnienia.
Konstruktywne cechy stosunku pracy: Umowne podporządkowanie: Podporządkowanie formalne: niesamodzielne wykonywanie zleconych zadań i czynności, w zakresie ich przydziału i miejsca wykonywania, w granicach wynikających z umowy i przepisów prawa. Podporządkowanie materialne: dotyczy sposobu wykonywania; pracownik musi zaznajomić się ze sposobem wykonania pracy na danym stanowisku.
Sędziowie, ze względu na swoją niezawisłość nie podlegają podporządkowaniu materialnemu. Nowoczesne podporządkowanie: pracownicy nie muszą podlegać podporządkowaniu co do sposobu wykonania pracy z mocy decyzji samego pracodawcy.
Dyspozycyjność pracownika: zezwolenie na jednostronne odejście pracodawcy od umowy o pracę, możliwość zobowiązania pracownika do wykonania pracy wykraczającej poza określony w umowie rodzaj pracy. Dyspozycyjność wskazuje nam na różnice między zobowiązaniem pracowniczym a zobowiązaniem niepracowniczym.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)