. Struktura sądownictwa w II RP - sądownictwo powszechne i specjalne
Sądy powszechne
- ustawa z 1928 wprowadziła 4 stopniową strukturę organizacyjną sądów, składały się na nią:
- sądy grodzkie - sądy szczebla najniższego, orzekały jednoosobowo w pierwszej instancji w drobnych sprawach cywilnych i karnych, udzielały pomocy prawnej innym sądom i władzom
- sądy okręgowe - w pierwszej instancji ważniejsze sprawy cywilne i karne, w drugiej odwołania od sądów grodzkich. Orzekały kolegialnie w kompletach 3 osobowych, wyjątkowo jednoosobowo. Dzieliły się na wydziały cywilne, karne i handlowe, minister sprawiedliwości powoływał przy sądach okręgowych jednoosobowe sądy dla nieletnich
- sądy apelacyjne - rozstrzygały w pierwszej i ostatniej instancji ( w postępowaniu doraźnym) tylko sprawy szczególne, przekazane im przez ustawy. W drugiej instancji rozpatrywały apelacje od orzeczeń sądów okręgowych, orzekano w składzie 3 sędziów zawodowych, wyjątkowo jednoosobowo. Sądów takich było 7
- sąd najwyższy - utworzony w 1919, dzielił się na izby cywilne (2), karna i dla spraw adwokatury ( od 1938); kompetencje: rozpoznawanie odwołań ( kasacji) od orzeczeń sądów drugiej instancji, orzekanie w sprawach ogólnych przekazanych mu przez ustawy), skład 3, 5 lub 7 osobowy
Sądy specjalne:
- sądy wojskowe - dzieliły się na pułkowe, okręgów wojskowych i Naczelny Sąd Wojskowy, w 1920 zniesiono pułkowe zamiast nich ustanawiając sądy wojskowe i sądy marynarko wojennej, w czasie wojny przewidywano sądy polowe i sądy eskadr ( marynarka). Sądy wojskowe były dwuinstancyjne, orzekały w sprawach karnych i regulaminowych osób wojskowych
- sądy pracy -
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)