To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
„Struktura komunikowania się: wolność jednostki a wymogi strukturalne”, [w:] J. Szmatka, „Małe struktury społeczne” Komutowanie się to jeden z centralnych procesów grupowych. Struktura komunikowania ma wyraźny wpływ na rozmiary wolności jednostki i zakres wymogów strukturalnych, jakim ona podlega. Jest ona jedną z wielu struktur i aczkolwiek cechuje się znaczną autonomią funkcjonalną, to jednak dokładne wydzielenie jej w rzeczywistej, istniejącej grupie nie jest całkowicie możliwe.
Struktury scentralizowa ne i zdecentralizowane Pięć typów struktur komunikowania się Pierwszy to tak zwane koło . Charakteryzuje się wysokim stopniem symetryczności - cztery pozycje są pozycjami peryferyjnymi, a jedna jest pozycją centralną. Ta ostatnia może kontrolować przebieg całego procesu komunikowania się w grupie, albowiem żadna z osób zajmujących pozycje peryferyjne nie może skontaktować się z kimkolwiek z pozostałych członków grupy bezpośrednio.
Drugi typ to łańcuch . Stopień scentralizowania tej struktury w porównaniu z poprzednią jest znacznie słabszy, albowiem z żadną z pozycji nie jest związana możliwość totalnego sterowania przepływem informacji. Liczba pozycji peryferyjnych , to jest takich, które stwarzają możliwość kontaktu z pozostałymi członkami grupy jedynie za pośrednictwem danej pozycji, spadła w tym wypadku do dwóch. Jest to struktura umiarkowanie scentralizowana, albowiem braku tu pozycji dominującej, jednakże fakt istnienia pozycji zdominowanych nakazuje traktować ten wzór strukturalny jako należący do kategorii struktur scentralizowanych.
Trzeci typ to tak zwana struktura „Y” . Jedna z pozycji jest zdecydowanie bardziej peryferyjna od pozostałych i to przede wszystkim wyróżnia tę strukturę od innych. Pozycja dominująca osiąga wysoką liczbę punktów w porównaniu z łańcuchem, jednakże jest ona niższa niż w najbardziej scentralizowanym wzorze, to jest „kole”.
Czwarty wzór strukturalny to okrąg , w którym istnieją zależność liniowa i powiązanie komunikacyjne między wszystkimi osobami w grupie. Piątym jest tak zwany COMCON , w którym ogólny układ pozycji w strukturze jest ten sam co w „kole”, lecz wszyscy członkowie grupy mają możność bezpośredniego kontaktu ze sobą. To, co zdecydowanie różni oba te wzory od poprzednich, to przede wszystkim brak wyraźnej pozycji centralnej, dominującej w ten czy inny sposób nad pozostałymi, mającej zdolność do kontrolowania całości lub części grupy. Obie powinny być określane jako zdecentralizowane.
Jeśli poddać bliższej analizie wzory organizacyjne cechujące koło, łańcuch i „Y” - struktury, które określamy mianem scentralizowanych - wówczas okaże się, że polegały one na tym, iż zwykle informacja była dostarczana do pozycji centralnej, gdzie podejmowano stosowną decyzję, która z kolei była przesyłana do pozycji peryferyjnych. Tymczasem okrąg i COMCON - określone mianem struktur zdecentralizowanych - nie wykazywały żadnej spójnej organizacji tego typu.
(…)
… przede wszystkim dwa typy nasycenia:
- nasycenie kanałami komunikacyjnymi, to jest liczbę kanałów komunikacyjnych, z którymi dana pozycja ma do czynienia
- nasycenie jednostkami informacji, które zdefiniowano jako liczbę przekazów, z jaką dana pozycja musi sobie poradzić
Zarówno niezależność jak i nasycenie są pierwotnymi determinantami grupowymi wyjaśniającymi fenomen słabszej efektywności struktur scentralizowanych…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)