Strategie mocy produkcyjnej

Strategie mocy produkcyjnej Strategia nadmiaru - moc produkcyjna jest zwiększana w oczekiwaniu na wzrost popytu
- gwarantuje, że organizacja zawsze będzie w stanie zaspokoić cały popyt, nawet w okresach jego znacznego wzrostu
- dzięki niej można zawsze uprzedzić zamiary konkurencji
- może być bardzo ryzykowna, szczególnie jeśli popyt jest nieprzewidywalny albo gdy technologia szybko ewoluuje Strategia niedoboru - polega na zwiększaniu mocy produkcyjnej dopiero w momencie wzrostu popytu
- posiada trzy zalety: zmniejszenia ryzyka nadmiernego zwiększania zdolności wytwórczej, większa produktywność osiągana dzięki intensywniejszemu wykorzystaniu zasobów oraz możliwości znacznego odroczenia dużych inwestycji
- organizacja wykorzystująca tą strategię często wytwarza wrażliwe na koszty produkty lub usługi znajdujące się w fazie dojrzałości; wiele instytucji stara się uniknąć nadmiernego zwiększania mocy produkcyjnych i związanych z tym kosztów, dopóki nie stanie się to absolutnie konieczne - podstawowa wada: ograniczona dostępność produktów lub usług w okresach zwiększonego popytu Strategia dopasowania - jest czymś pośrednim pomiędzy strategią nadmiaru a strategią niedoboru - pozwala uniknąć występowania znacznych nadwyżek lub deficytów zdolności produkcyjnej ... zobacz całą notatkę