To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Stężenia w miejscach przegubów plastycznych
Nośność graniczna konstrukcji w zakresie plastycznym jest równa jej obciążeniu, doprowadzającemu do wytworzenia przegubów plastycznych w liczbie o jeden większej od liczby statycznej niewyznaczalności, a tym samym do przekształcenia konstrukcji w mechanizm (patrz pkt 4.3 skryptu). Zatem, aby nie wystąpiło przedwczesne zniszczenie konstrukcji na skutek utraty stateczności ogólnej jej elementów prętowych, niezbędne jest odpowiednie zabezpieczenie konstrukcji.
Podstawowymi sposobami zapewnienia stateczności są:
stężenia boczne - podparcia poprzeczne pasów ściskanych,
stężenia przeciwskrętne przekrojów poprzecznych,
stężenia przeciwdystosyjne przekrojów poprzecznych.
W przegubie plastycznym powinny być zastosowane stężenia zabezpieczające przed przemieszczeniem bocznym i przed obrotem przekroju poprzecznego. Nie są wymagane stężenia w miejscach nazwanych w normie miejscami „nieobrotowymi", w których osiągnięto nośność przegubu plastycznego, lecz nie wystąpił charakterystyczny dla takiego przegubu obrót (patrz pkt 6.3.5 normy [51]). Gdy nie ma możliwości umieszczenia stężenia w miejscu przegubu, dopuszczalne jest usytuowanie stężenia w odległości od przegubu nie większej niż połowa wysokości elementu w miejscu przegubu. Stężenie przeciwskrętne i boczne przedstawia rys. 8.9, natomiast stężenie boczne przez zespolenie beki stalowej z płytą - rys. 8.10. W przypadku gdy belka jest blachownicą o smukłości większej niż dwuteowniki walcowane I lub H, należy przeciwdziałać dystorsji (wygięciu poprzecznemu) przekroju poprzecznego za pomocą żeber połączonych ze środnikiem i pasem ściskanym.
Zapewnienie stateczności przez stężenia boczne i przeciwskrętne (rys. 8.14) wynika z powiązania ich z tężnikiem poprzecznym łub tarczą sztywną dachu lub z płytą stropu. Stężenia powinny mieć nośność wystarczającą do przeniesienia oddziaływań elementów stabilizowanych. Konstrukcję stężenia w przegubie plastycznym należy zwymiarować na lokalną siłę działającą w płaszczyźnie pasa prostopadłe do środnika (z pominięciem innych sił), o wartości co najmniej 2,5% Nf^d, gdzie Nf,Ed jest siłą podłużną w pasie ściskanym elementu stabilizowanego w miejscu przegubu plastycznego. Gdy element stabilizowany ma stałą wysokość h, można przyjąć Nf,Ed = Msd/h.
Projektując tężnik, oprócz wykonania obliczeń sprawdzających ze względu na imperfekcję według pkt 5.3.3 [51] należy dodatkowo wykazać, że ma on nośność wystarczającą do przeniesienia lokalnych sił Qm, wynikających z oddziaływania elementów stabilizowanych w miejscu przegubów plastycznych, o wartości:
W przypadku kombinacji z obciążeniami zewnętrznymi postępuje się zgodnie z pkt 5.3.3(5) normy [51].
(…)
… między nimi powinny być dobierane tak, aby ograniczone nimi segmenty elementów konstrukcji były niewrażliwe na wyboczenie lub zwichrzenie.
W przypadku segmentów dwuteowych o stałym przekroju oraz h/tf < 408, obciążonych liniowo zmiennym momentem i ewentualnie niezbyt dużą ściskającą siłą podłużną, graniczną długość segmentu można ustalać według wzoru:
Informacje dotyczące innych przypadków podaje załącznik BB.3 normy [51]. Zamieszczone tam procedury odnoszą się do elementów konstrukcji ramowych wykonywanych z dwuteowników walcowanych lub ich odpowiedników spawanych. Mogą to być elementy o pasach równoległych lub o pasach zbieżnych (ograniczenie: zmienna może być wysokość środnika, lecz stała - szerokość pasów). Ponadto w węzłach narożnych można kształtować skosy (dwu- lub trójpasowe) bądź projektować je bez…
… od przegubu nie większej niż połowa wysokości elementu w miejscu przegubu. Stężenie przeciwskrętne i boczne przedstawia rys. 8.9, natomiast stężenie boczne przez zespolenie beki stalowej z płytą - rys. 8.10. W przypadku gdy belka jest blachownicą o smukłości większej niż dwuteowniki walcowane I lub H, należy przeciwdziałać dystorsji (wygięciu poprzecznemu) przekroju poprzecznego za pomocą żeber połączonych…
… skosów.
Stężenia boczne pasów zewnętrznych powinny być realizowane z wykorzystaniem przymocowanych do nich płatwi lub rygli. Podobnie w przypadku stropów - elementami stężającymi mogą być belki lub płyty stropowe. Natomiast pozostałe pasy w obu przypadkach powinny mieć dodatkowe stężenia przeciwskrętne.
W załączniku BB.3 normy [51] podane są wzory określające maksymalne - graniczne odległości stężeń…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)