Stany Zjednoczone jako hegemon polityki międzynarodowej Zmiany w polityce USA po 11 września 2001 Ataki spotkały się ze zdecydowaną reakcją prezydenta, który ogłaszając „długą wojnę z terroryzmem”, wydał polecenie zaatakowa nia Afganistanu, a następnie rozpoczął formowanie międzynarodowej koalicji w celu walki z pasztuńskim i Talibami kojarzonymi z Al-Kaidą. Kolejną fazą amerykańsk iej wojny z terroryzmem stał się ponowny atak na Irak, wspólni e z sojusznikami, w tym z Polską. Krok ten, uzasadniany przez administrację m.in. obecnością broni nuklearnej oraz powiązaniami władz Iraku z Al-Kaidą, w ywołał kontrowersje wewnątrz kraju i na całym świecie. Nie przeszkodziło to jedna k Bushowi w uzyskaniu wystarczającego poparcia społeczeństwa do objęcia urzędu prezydenckiego na drugą kadencję. Pod jej koniec, Stany Zjednoczone znalazły się w bardzo trudnej sytuacj i ekonomicznej. S połeczeństwo amerykańskie zaczęło coraz silniej domagać się wycofania wojsk z Iraku i Afganistanu. Neokonserwatyzm Neokonserwatyzm, nurt ideologiczno-polityczny powstały w Stanach Zjednoczonych w latach 70. i 80. XX w. Do jego twórców zaliczają się m.in.: I. Kristal, N. Podhoretz , D. Bell, M. Lipset, W. Laqueur. Ich poglądy miały charakter synkretyzmu ideowego. W swych pracach podkreślali znaczenie patriotyzmu, wartości moralnych i religijnych dla współczesnego człowieka, rozpowszechniając je w pismach, m.in. "National Review", "Public Interest". Ośrodki naukowe z nimi związane to Hoover Institution i Heritage Fundation. Do sukcesów tego nurtu można zaliczyć obniżenie podatku od nieruchomości w Kalifornii w 1978, działalność Krajowego Komitetu Konserwatywnej Akcji Politycznej w 1980, zwycięstw o partii republikańskiej w wyborach w 1980, 1984, 1988. Do głównych problemów poruszanych przez neokonserwatyzm zaliczyć należy: przywrócenie kary śmierci, dopuszczalność aborcji, obecność religii w szkołach. Polityka zagraniczna Baracka Obamy – zmiana czy kontynuacja? Krytyka jest zawsze łatwa, ponieważ może być nieuzasadniona. Krytykanci rzadko przedstawiają własne, konstruktywne propozycje, ograniczając się do wyartykułowania swoich wątpliwości: to źle, tamto można było zrobić lepiej etc. Często krytyka ubrana jest w piękne formy, używa atrakcyjnych ozdobników i chwytów retorycznych. Im ich więcej, tym bardziej możemy być pewni, że treść, czyli wartość merytoryczna krytyki, jest miałka. Spójrzmy bowiem na politykę zagraniczną prezydenta Baracka Obamy, która jest bezlitośnie krytykowana, głównie z prawej strony, w Stanach Zjednoczonych, a i za granicą spotyka się z coraz mniejszym entuzjazmem. Zarzuca się Obamie, że rozpoczął od szeregu czysto wizerunkowych
(…)
… jest prezydentem stosunkowo krótko. Paul Wolfowitz, były wiceszef Pentagonu
i jeden z głównych przedstawicieli nurtu neokonserwatywnego stwierdził niedawno, że Obama i jego
ekipa uczą się prowadzić politykę zagraniczną. Błędy były, chociażby w stosunkach z Chinami
(zbytnia miękkość i brak stanowczości, ukazanie własnej słabości, co zostało wykorzystane przez
asertywną politykę Pekinu), ale w obecnym stadium…
… dwa przedstawione wyżej założenia, a
także fakt, że Obama jest prezydentem stosunkowo krótko. Paul Wolfowitz, były wiceszef Pentagonu
i jeden z głównych przedstawicieli nurtu neokonserwatywnego stwierdził niedawno, że Obama i jego
ekipa uczą się prowadzić politykę zagraniczną. Błędy były, chociażby w stosunkach z Chinami
(zbytnia miękkość i brak stanowczości, ukazanie własnej słabości, co zostało wykorzystane…
… ataku
militarnego na irańskie instalacje nuklearne (przy czym wycofanie mogłoby być czysto retoryczne, ale
właśnie o grę słów tutaj chodzi). Reżim w Teheranie bardzo umiejętnie wykorzystują wszelkie groźby
z zewnątrz w celach konsolidacji władzy, konsolidacji społeczeństwa wokół władzy oraz dla
prześladowania opozycji. Nie tylko emocjonalnie, ale faktycznie ajatollahowie oparli swe rządy na
głęboki…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)