To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STANOWIENIE PRAWA - przez stanowienie prawa rozumiemy określone działania ciał kolegialnych lub jednoosobowy, którym przyznano kompetencje do wydania nowych przepisów prawnych. Każda decyzja stanowienia prawa nabiera mocy na podstawie normy kompetencyjnej, ustanawiającej warunki, których spełnienie powoduje, że dana decyzja staje się prawem obowiązującym. Warunki te dzielimy na dwie grupy: warunki formalne - określają procedurę, zgodnie z którą powinno się odbywać stanowienie prawa warunki materialne - określają rodzaj sprawy, treść przepisu, który w danym trybie może być ustanowiony. PRAWO ZWYCZAJOWE: Wyróżniamy dwa elementy prawa zwyczajowego: element zewnętrzny- zwyczaj, pewna praktyka
element wewnętrzny - przekonanie o tym, że zwyczaj stanowi prawo. Każdy z tych elementów musi być spełniony. Zwyczaj - można powiedzieć, że zwyczaj polega na tym, iż pewien, odpowiednio szeroki krąg ludzki dłuższy czas przestrzega pewnego sposobu postępowania. Teoria klasyczna: uznaje, że istotnym elementem składowym prawa zwyczajowego jest praktyka, zwyczaj. Zwyczaj musi spełniać pewne wymagania, musi być on: - powszechny - musi być stosowany powszechnie w tych kręgach, których reguła prawna ma dotyczyć - równomierny - akty zwyczaju idące w jednym kierunku nie mogą być równoważone aktami zwyczaju idącego w kierunku przeciwnym
- trwały - zwyczaj musi być kontynuowany przez dłuższy czas. Tak, więc w teoriach klasycznych do powstawania reguł prawa zwyczajowego wymaga się występowanie obu elementów: zewnętrznego i wewnętrznego. Szkoła historyczna : wg poglądów niemieckiej szkoły historycznej prawo jest częścią życia narodu, jego ducha, a „duch” przejawia się w takich zjawiskach kulturowych jak język, prawo, obyczaje, państwo. Zwyczaj jest tu traktowany jako zjawisko wtórne w stosunku do `przekonań prawnych”. Charakter pierwotny mają przekonania prawne - element wewnętrzny jest najważniejszy. Teoria praktyki organów państwa: decydującą rolę w tej koncepcji odgrywa element zewnętrzny, którym są określane decyzje organów państwa, przyjmujące regułę zwyczaju za podstawę wydanego rozstrzygnięcia w danej, konkretnej sprawie. Prawo zwyczajowe jest tu pojmowane jako zjawisko wtórne, zwyczaj zaś - jako pierwotne. Rola prawa zwyczajowego: stało się ono w państwach współczesnych zjawiskiem marginalnym. Jego znaczenie podkreśla się głównie w prawie międzynarodowym, a także w handlu międzynarodowym. PRAWO PRECEDENSOWE: Obowiązuje ono przede wszystkim w państwach anglosaskich. Regułą jest tam prawotwórcza działalność sądów. Sędzia wydając rozstrzygnięcie w danej sprawie, ma obowiązek oparcia swego orzeczenia na orzeczeniach, jakie zostały wydane poprzednio w sprawach podobnych. Z dotychczasowego orzecznictwa sędzia wyprowadza określoną wspólną zasadę, będącą podstawą aktualnie wydawanego rozstrzygnięcia.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)