Prawoznawstwo - Tworzenie prawa

Tworzenie prawa - złożony, zorganizowany proces dokonywany w ramach określonych instytucji i według określonej prawem procedury
Źródła prawa - fontes Iuris oriundi - źródła pochodzenia prawa
Znaczenie formalne - akty mające prawotwórczy charakter
Materialne - okoliczności pozaprawne wpływające na kształt prawa
Instytucjonalne - Sądy, parlament
Fakty tworzące prawo (prawotwórcze) - np. stanowienie ustaw w trybie procedur parlamentarnych
Źródła poznania prawa - fontes iuris cognoscendi - dokumenty, publikacje (zwł. te z dawnych czasów)
§44. Sposoby tworzenia prawa
Stanowienie prawa - akt/proces świadomy i celowy, dokonywany jednostronnie przez uprawniony podmiot, w jego wyniku powstają normy ABSTRAKCYJNE I GENERALNE
Sformalizowanie prawa (oddanie aktu w ręce kompetentnych organów, procedury decyzyjne, określona forma, podanie do publicznej wiadomości)
Prospektywność - zwrócenie ku przyszłości → zakaz retroaktywności prawa
Konstytutywność - oznacza, że stanowienie tworzy lub uchyla normy
Ustawodawca - twórca ustawy (logicznie podrzędny wobec prawodawcy)
Prawodawca - autor aktów zawierających normy prawne (formalny i faktyczny)
Zawieranie umów o charakterze prawotwórczym
Podstawowe narzędzie prawa międzynarodowego publicznego (prawo traktatowe)
Prawo konsensualne - prawo powstające w wyniku zawarcia umowy, w drodze porozumienia, nie jest jednostronną decyzją władzy publicznej (np. układy zbiorowe pracy i konkordaty)
Konsensus, negocjacje, Dyskurs
Przekształcanie zwyczajów (obyczajów) w prawo
Zwyczaj - w miarę trwałe praktykowanie określonych wzorów zachowania się przez członków pewnej społeczności (narodu, społeczności lokalnej)
Prawo zwyczajowe - w danej zbiorowości upowszechniło się przekonanie, iż istniejące zwyczaje są na tyle istotne, że powinny być sankcjonowane przez organy władzy publicznej. Warunki:
Powszechna akceptacja zwyczaju w środowisku, którego dotyczy;
Precyzyjny wzór postępowania;
Uznanie zwyczajów przez sądy lub inne organy stosujące prawo;
Akceptacja zwyczaju, jako wiążącego przez doktrynę prawniczą.
Deklaratywny/konstytutywny charakter norm zwyczajowych - pozytywizm prawniczy mówi, że dopiero formalne potwierdzenie przez sąd znaczącej społecznie reguły nadaje jej charakter normy prawnej. Kolizje zwyczajów z prawem stanowionym:
Zwyczaj nie może uchylać norm imperatywnych (bezwzględnie wiążących)
Zwyczaje mają pierwszeństwo przed normami dyspozytywnymi
Zwyczaj istotną częścią prawa międzynarodowego

(…)

… i SN) (nie wiążące, ale stosowane)
Recepcja prawa obcego - przyjęcie niektórych aktów normatywnych za obowiązujące/ własne/ do własnego systemu prawa np. kodeks księstwa warszawskiego - kodeks napoleona
…
... zobacz całą notatkę