Środowisko afrykańskie Kartagina: państwo - miasto założone w IX w. p.n.Ch. przez Fenicjan z Tyru. Używano j. punickiego - dialektu języka fenickiego (j. semicki spokrewniony z kananejskim). Ten język przetrwał upadek Kartaginy, był dość popularny jeszcze w IV w., a ostatecznie zaniknął w tamtym regionie dopiero w VII w. ustępując j. arabskiemu. Szczyt potęgi - III w. przed Chr. Narastający konflikt z rosnącym w potęgę Rzymem: Trzy wojny punickie: Pierwsza wojna punicka w latach 264-241 p.n.Ch. toczyła się głównie na Sycylii i oblewających ją morzach. Teatrem drugiej wojny punickiej w latach 218-201 p.n.Ch. był obszar niemal całego wybrzeża zachodniej części Morza Śródziemnego, w szczególności Italia, południowa Hiszpania i Afryka północna. Zaczęła się od wyprawy Hannibala ze słoniami przez Alpy na Rzym ( Hannibal ad portas!). Ostatnia, trzecia wojna punicka w latach 149-146 p.n.Ch. miała miejsce w afrykańskich terytoriach Kartaginy i zakończyła się jej zdobyciem oraz zburzeniem. Po ostatniej wojnie Kartagina została doszczętnie spalona. Dopiero po kilkudziesięciu latach odżyła, już jako miasto rzymskie, choć pozostała jej dawna nazwa. W czasach chrześcijańskich była to rzymska - senacka - prowincja: Africa proconsularis, zasiedlona w dużej części przez rezerwistów. Stanowiła spichlerz Rzymu. Pamięć wielkości Kartaginy i jej niezależności od Rzymu była ciągle dość żywa. Bezpośrednie przejście od kultury fenickiej do łacińskiej sprawiło, że wyjątkowo mało był tam używany j. grecki. Chrześcijaństwo w Kartaginie Było obecne prawdopodobnie już od początku II w., ale pierwsze świadectwa bezpośrednie to Akta męczenników scylitańskich (180 r. jest to najstarszy dokładnie datowany chrześcijański tekst w j. łacińskim). Przyszło z Rzymu i Małej Azji (trudno ocenić kolejność i proporcje wpływów). Mocne wpływy judeochrześcijańskie, słaba hellenizacja.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)