To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Środki podejmowane przez państwo dotknięte sprzecznym z prawem aktem innego państwa. Działanie tego, kto odwet stosuje jest samo w sobie również sprzeczne z prawem, ale rozpatrywany jako odpowiedź na uprzednie działanie państwa obcego jawi się jako środek legalny.
Sprawa amerykańskiego personelu dyplomatycznego i konsularnego w Teheranie
(Stan faktyczny został dokładniej omówiony wcześniej) W akcie odwetu za naruszenie przez władze irańskie norm prawa międzynarodowego dotyczących ochrony personelu dyplomatycznego i konsularnego, prezydent Stanów Zjednoczonych Jimmy Carter podjął (dnia 14 listopada 1979 roku) decyzję o zamrożeniu wszystkich rządowych irańskich aktywów w bankach amerykańskich. Działanie to - samo w sobie nielegalne - uznać należy za dozwolone przez prawo międzynarodowe działanie odwetowe. Warunki dopuszczalności stosowania środków odwetowych są następujące:
Musi zaistnieć uprzedni akt bezprawny państwa obcego.
Środki odwetowe muszą być konieczne do tego, aby skłonić drugie państwo o zaprzestania naruszeń albo do naprawienia naruszenia.
Nie można ich dokonywać, kiedy dany spór jest rozpatrywany przez organ, który może wydać wiążące strony rozstrzygnięcie.
Muszą być proporcjonalne do rodzaju naruszenia i wyrządzonej szkody.
Sprawa aneksji chińskiej prowincji Szantung
W końcu XIX w. dwaj niemieccy misjonarze zostali zamordowani w Chinach. Władze niemieckie twierdziły, że Chiny nie zapewniły misjonarzom należytej ochrony i nie ukarały sprawców czynu, naruszając tym samym prawo międzynarodowe, określające pewien minimalny standard traktowania cudzoziemców (ten minimalny standard wymaga m. in., by cudzoziemcom zapewnić należytą ochronę i karać sprawców przestępstw przeciwko cudzoziemcom). W 1898 roku Niemcy dokonały zaboru chińskiej prowincji Szantung, traktując to jako środek odwetowy za naruszenie prawa międzynarodowego przez Chiny. Uznać należy, że zajęcie Szantungu nie spełniało warunku proporcjonalności represaliów. Nigdy nie mogą polegać na:
Naruszeniu zobowiązań związanych z ochroną fundamentalnych PC.
Na dokonywaniu zbrojnych represaliów o charakterze humanitarnym (np. zakazane jest bombardowanie celów cywilnych w odpowiedzi na atak państwa obcego).
Gwałceniu norm ius cogens.
Naruszaniu nietykalności osobistej dyplomatów oraz urzędników konsularnych.
Przykładami legalnych środków odwetowych są:
Zamrożenie środków na rachunkach bankowych innego państwa.
Zawieszenie stosowania umowy międzynarodowej przez jedną ze stron w odpowiedzi na niewykonywanie przez drugą stronę innej umowy między nimi obowiązującej. Usprawiedliwione jest to zasadą „Non adinplenti non est adinplendum” (Nie ma obowiązku szanowania własnych zobowiązań jeżeli druga strona nie szanuje swoich).
(…)
… Arbitrażowa, 1872 rok)
Wielka Brytania była państwem neutralnym w czasie wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych. Z prawa międzynarodowego wynikało dla państw neutralnych zobowiązanie, by w danym konflikcie powstrzymywały się od działań, które mogłyby być ocenione jako sprzyjające jednej ze stron. Agenci Konfederacji zlecali budowanie w prywatnych stoczniach brytyjskich statków, które następnie…
… budowy. Władze brytyjskie jednak nie zareagowały. Alabama w czasie wojny - w jednym tylko roku 1964 - pochwyciła bądź zniszczyła 60 jednostek Północy.
Po zakończeniu wojny secesyjnej Stany Zjednoczone zażądały od Wielkiej Brytanii odszkodowania za szkody wyrządzone przez Alabamę (do których powstania to drugie państwo miało się przyczynić).
Wielka Brytania wskazywała, że jej prawo krajowe nie dawało…
… przewiduje art. 46 Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatów.
Art. 46 konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów
Państwo nie może powoływać się na to, że jego zgoda na związanie się traktatem jest nieważna, ponieważ została wyrażona z pogwałceniem postanowienia jego prawa wewnętrznego dotyczącego kompetencji do zawierania traktatów, chyba że:
to pogwałcenie było oczywiste (pogwałcenie jest oczywiste, jeżeli jest obiektywnie widoczne dla każdego państwa postępującego w danej sprawie zgodnie z normalną praktyką i w dobrej wierze) i dotyczyło normy jego prawa wewnętrznego o zasadniczym znaczeniu.
Konsekwencje czynu międzynarodowo bezprawnego
Państwo, które ponosi odpowiedzialność za czyn bezprawny zobowiązane jest do:
Zaprzestania naruszeń.
Do zagwarantowania, że naruszenia nie będą się powtarzać w przyszłości…
…. gdy doszło do naruszenia integralności terytorialnej państwa (casus Eichmana), pogwałcenia nienaruszalności pomieszczeń dyplomatycznych, obraza symboli narodowych.
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)