Sprzęt pomocniczy do montażu
Poza głównymi urządzeniami podnośnymi do montażu wykorzystuje się również sprzęt pomocniczy, tj.:
— zawiesia,
— rusztowania, pomosty, drabiny,
— sprzęt do prowizorycznego zamocowania elementów i ich rektyfikacji,
— aparaturę pomiarową,
— drobne narzędzia.
Zawiesia są to urządzenia umożliwiające połączenie haka maszyny montażowej z zaczepami elementu prefabrykowanego. Ze względu na sposób przenoszenia obciążenia zawiesia dzieli się na:
— mechaniczne (haki, łańcuchy, liny itp.),
— elektromagnetyczne,
— pneumatyczne. W budownictwie prawie wyłącznie mają zastosowanie zawiesia mechaniczne. Podstawowymi parametrami zawiesi są:
— udźwig, czyli maksymalna masa, jaka może zostać uniesiona,
— wysokość,
— rozstaw zaczepów montażowych w podanym elemencie.
Najprostszą konstrukcję ma zawiesie dwulinowe (rys. 10.18).
Składa się ono z dwóch odcinków liny stalowej połączonych ze stalowym uchem, które umieszcza się w gardzieli haka maszyny montażowej, oraz haków (najczęściej jednorożnych). Końce lin przewlekane przez ucho i otwory w hakach są zamocowane zaciskami śrubowymi (rys. 10.18b) lub fabrycznie zaciśniętą nakładką blaszaną. Za pomocą zacisków śrubowych końce lin można łączyć nawet w podręcznym warsztacie ślusarskim na budowie. Trzeba jednak pamiętać, że liczba i rozstaw zacisków w każdym połączeniu jest uzależniona od średnicy łączonej liny. Liczba ta jednak nie może być mniejsza od 3 na każdym końcu liny (tabl. 10.4). W miejscach przegięcia w pierścieniach lub uchu linę zabezpiecza się specjalnymi blaszanymi kształtkami, zwanymi sercówkami lub kauszami (rys. 10.18d). Odcinki lin powinny być takiej długości, aby zaczepiony na zawiesiu element był pochylony w stosunku do poziomu o ok. 5%, a kąt wierzchołkowy między linami wynosił ok. 60°. Kąt ten może wyjątkowo wynosić 45°, a nawet 30°, ale wtedy powstaje duża siła pozioma oddziałująca na element, który trzeba sprawdzić ze względu na to dodatkowe obciążenie. Zawiesia tego typu są przeważnie używane do montażu belek. Do montażu płyt stosuje się zawiesia czterolinowe (rys. 10.19). W tablicy 10.7 podano przykła dowe średnice lin do stosowania w zawiesiach w określonej w tablicy sytuacji. Warunek zachowania odpowiedniego kąta wierzchołkowego między ciągami powoduje, że wysokość takiego zawiesia bywa znaczna; można ją zmniejszyć, stosując zawiesie linowo-belkowe, które po uzupełnieniu odpowiednimi akcesoriami daje się wykorzystać do zmontowania wszystkich elementów budynku (rys. 10.20). Nieco inną budowę mają tzw. zawiesia szpilkowe służące do podnoszenia elementów wyposażonych w zaczepy tulejowe (rys. 10.21). Taki sposób łączenia zawiesia z elementem ma czasem zastosowanie przy montowaniu ram H. Rusztowania, pomosty i drabiny. Czynności takie jak odpinanie zawiesi od ustawionych i prowizorycznie zamocowanych elementów wysokich, a także wykonywanie złączy są związane z koniecznością umieszczenia robotnika nad poziomem montażu. Stosuje się do tego celu samostojące drabiny i pomosty (rys. 10.22). Przy znacznych wysokościach używa się rusztowań złożonych z typowych elementów (rys. 10.23). Niekiedy projektuje się specjalne rusztowania dostosowane do wznoszonego obiektu. Jeżeli pracownik w czasie robót przebywa na różnych wysokościach, stosu je się czasem mechaniczne pomosty robocze (rys. 10.24). Są również wykorzystywane wiszące pomosty robocze zakładane na elementy już zamontowane i trwale połączone z konstrukcją (rys. 10.25). W niektórych przypadkach mają zastosowanie samochodowe podnośniki teleskopowe (rys. 10.26).
(…)
… elementy prefabrykowane (słupy, ramy, płyty ścienne i belki), których wysokość przekroju pięciokrotnie przekracza jego szerokość, trzeba prowizorycznie mocować w czasie montażu. Do tego celu służą:
— odciągi,
— rozpory montażowe,
— łączniki imadłowe,
— opaski centrujące i konduktory.
Rozpora montażowa wraz z współpracującymi z nią uchwytami dolnym i górnym to stosunkowo najczęściej używane urządzenie…
…. Obowiązuje tu zasada, że płyty ścienne szerokości do 1,5 m można usztywniać jedną rozpor rą. Usztywnienie płyt szerszych wymaga użycia dwóch rozpór.
Łączniki imadłowe, stosowane na ogół do łączenia płyt ściennych w narożach (rys. 10.29), stanowią kombinację krótkiej rozpory montażowej z dwoma imadłami. Takie rozwiązanie wykorzystano również przy mocowaniu prowizorycznego dźwigara na słupie za pomocą…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)