To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ĆWICZENIE nr 4
Z PODSTAW METROLOGII I TECHNIKI EKSPERYMENTU
TEMAT: SPRAWDZENIE I WZORCOWANIE APARATURY POMIAROWEJ
1. Cel ćwiczenia:
-sprawdzenie miernika do pomiaru napięć termoelektrycznych;
-sprawdzenie i wyznaczenie poprawek mierników do pomiarów temperatur dla
termoelementu typu K;
-sprawdzenie i wyznaczenie poprawek termometrów oporowych Pt100 klasy 2.
2. Wiadomości wstępne:
Jednym z kryterium podziałów przyrządów do pomiaru temperatury związane jest z rodzajem
wielkości fizycznej w nich wykorzystywanych. Wyróżnia się przyrządy nieelektryczne, w
których sygnał temperatury zamieniany jest na wielkość nieelektryczną, oraz przyrządy
elektryczne, w których sygnał od temperatury zamieniany jest na jedną z wielkości elektrycznych.
Przykłady termometrów nieelektrycznych to: termometry cieczowe, bimetalowe czy
manometryczne. Do drugiej grupy należą: kwarcowe, termometry rezystancyjne (oporowe),
termoelektryczne. Dwa ostatnie stosowanie są najczęściej w energetyce np. do bilansowych
pomiarów maszyn i urządzeń energetycznych (np. kotły, turbiny, młyny).
Wzorcowanie (kalibracja)-to zbiór operacji ustalających w określonych warunkach relację między
wartościami wielkości mierzonej wskazanymi przez przyrząd pomiarowy lub układ pomiarowy
albo wartościami reprezentowanymi przez wzorzec miary lub przez materiał odniesienia a
odpowiednimi wartościami wielkości realizowanymi przez wzorce „jednostki miary” .
Zgodnie z tą definicją wynik wzorcowania pozwala na przypisanie wskazaniom odpowiednich
wartości wielkości mierzonej lub na wyznaczenie poprawek do wskazań [3].
Błąd systematyczny wskazania wyraża równanie [3]:
ΔsW = W− N
w którym:
W- wartość średnia z nieskończonej liczby wyników wskazań przyrządu uzyskanych przy
pomiarach wzorca
N – wartość odtwarzana przez wzorzec
Wg definicji poprawka to błąd systematyczny ze znakiem przeciwnym, zatem wyraża ją równanie:
Pw = - ΔsW = N − W
Z równania tego można jedynie oszacować poprawkę, ponieważ seria pomiarów jest zawsze
skończona.
Równanie na poprawkę można zapisać zatem w postaci:
Pw = N − W± U(Pw)
Równanie to można rozszerzyć poprzez uwzględnienie w nim poprawki na rozdzielczość przyrządu
Prw oraz poprawki Pwo – na rozbieżność między charakterystykami przyrządu i wzorca w zakresie
warunków odniesienia i zapisać w postaci: [3]
Pw = (N − W+ Prw +Pwo) ± U(Pw)
Wzór na złożoną niepewność standardową dany jest równaniem:
u(Pw) = √u2(N) + u2(W) + u2(Prw) + u2(Pwo)
Poszczególne składowe niepewności oblicza się w następując sposób:
u(N) – na podstawie świadectwa wzorcowania wzorca
u(W) – metodą statystyczną wg równania:
u(W) = √(Wi−W)2 / n(n−1)
n- liczba pomiarów w wybranym punkcie zakresu.
Wzorcowanie wymaga wyznaczenia poprawek wskazań Pw w wybranych punktach zakresu
pomiarowego, a liczba pomiarów n w danym punkcie wskazania musu być odpowiednio duża to
przyjmuje się, że rozrzut wskazań w całym zakresie pomiarowym jest podobny i dużą serię
pomiarów nd wykonuje się w jednym wybranym punkcie. Może być to na przykład
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)