To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Specyfika pracy działu technicznego Wpisywanie tekstów odbywa się za pomocą komputerowego programu zwanego edytorem, m.in.: „Write”, „Word”, „Word Perfect” i „Tag”. wszystkie z nich dają możliwość nie tylko wpisywania tekstu, ale też najprostszego złamania strony, choć druga z wymienionych możliwości nie jest wystarczająca dla profesjonalnych potrzeb redakcji prasowych. W związku z tym stosuje się inne programy graficzne. Należą do nich m.in.: ADOBE INDESIGN - program do składu i łamania stron, ADOBE FOTOSHOP - program do obróbki zdjęć, ADOBE ILUSTRATOR - program stosowany do grafiki wek-torowej (np. rysowania wykresów), QUARK x-press - program do łamania stron FOTOPAINT - program do obróbki zdjęć. Różna wielkość szpalt ułatwia bowiem czytelnikowi poruszanie się po kolumnie, których istnieje kil-ka rodzajów:
0 - ślepa - duża wypowiedź (mowa, uchwała, sprawozdanie), 1 - szara - różnorodny materiał, mało zróżnicowane tytuły, 2 - pstra - duża różnorodność materiału, pstrokacizna, 3 - żywa - artykuły tasiemce, 4 - symetryczna - równomierne rozmieszczenie tekstów dziennikarskich, 5 - kontrastowa, 6 - plakatowa - cała kolumna, 7 - pocięta - pasy, wstęgi, 8 - krzykliwa - niezwykłość, dziwaczność tytułów, 9 - ilustracyjna - materiał ilustracyjny, fotograficzny. Dalsze działania dotyczą tytułów i śródtytułów tekstów dziennikarskich. Muszą one być tak skonstruowane, aby wzbudzać zainteresowanie, odwoływać się do emocji - nie tylko poprzez swoją treść, ale i grafikę (wytłuszczenie, różny krój czcionek)
Kolejne uwagi odnoszą się do lidów. Znajdują się w nich streszczenia artykułu i stanowią jego najatrakcyjniejszy - obok tytułu - wizualny element. Lid wyróżnia się także graficznie, np. dzięki większej, wyraźniejszej czcionce. Powyższe zasady są stosowane przez wszystkie redakcje prasowe. Istnieją jednak indywidualne zasady tworzone na potrzeby konkretnej redakcji. Mowa jest oczywiście
o „layoucie”, który określa wszystkie składniki wyglądu zewnętrznego konkretnego pisma, takie jak: główka, stopka re-dakcyjna, szerokość i wysokość szpalt, czcionki, proporcja świateł, wielkość tytułów i śródtytułów oraz rozmieszczenie ilustracji. Na podstawie dokonanego przeglądu pracy gazet codziennych można wysnuć wniosek, że każda z redakcji posiada własne rozwiązania organizacyjne. Kształt organizacyjny redakcji nie jest przypadkowy, ale jest wypadkową działań kilku czynników: tradycji, koncepcji kierownictwa, indywidualnych cech pracowników, warunków stworzonych przez wydawców. Jak podkreśla Zbigniew Tempski:
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)