Spajalnictwo - omówienie

1. Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zapoznanie z teoretycznymi podstawami metody oraz z działaniem aparatury stosowanej do spawania w atmosferze gazów ochronnych. 2. Literatura i materiały pomocnicze.
Sprawozdanie zostało wykonane na podstawie literatury:
Orłowicz Władysław: Spawalnictwo. Laboratorium.
Wojciechowski Wojciech: Techniki wytwarzania. Tom III. Wybrane zagadnienia ze spawalnictwa. Pilarczyk Józef: Spawanie i napawanie elektryczne metali.
oraz notatki z wykładu.
3. Podstawy teoretyczne.
Spawanie w osłonach gazów jest powszechnie stosowane do spawania i napawania, zależnie od przyjętej metody. Może ono odbywać się w osłonie gazów szlachetnych - całkowicie nieaktywnych chemicznie (argon, hel) lub gazów aktywnych (dwutlenek węgla, mieszaniny argonu lub helu z tlenem, wodorem, azotanem lub CO2). Powszechnie stosowane metody spawania:
metoda MIG (spawanie w osłonie gazów elektrodą topliwą, która stanowi drut elektrodowy)
metoda MAG (spawanie w osłonie dwutlenku węgla elektrodą topliwą, która stanowi drut elektrodowy)
metoda TIME (spawanie w osłonie gazowej, w skład której wchodzą: argon, hel, dwutlenek węgla, tlen).
3.1 Spawanie w osłonie argonu (metoda MIG).
Ma ono zastosowanie do spawania aluminium i jego stopów, miedzi i jej stopów oraz stali wysokostopowych. Łuk elektryczny jarzy się między spawanym materiałem mechanicznie podawanym drutem. Spawanie odbywa się w atmosferze argonu lub helu. Zarówno argon jak i hel są gazami chemicznie obojętnymi, a ich wpływ na przebieg spawania i własności spoiny ma charakter fizyczny. Odmienne właściwości obu gazów powodują, że ich wpływ na proces spawania jest różny. Argon, z uwagi na niższy potencjał jonizacji, nie wymaga stosowania wysokiego napięcia łuku, co odbija się na ilości ciepła wydzielonego podczas spawania, która jest mniejsza niż w przypadku stosowania helu. Rodzaj użytego gazu wpływa również na kształt i wielkość spoiny; wysoki współczynnik przewodzenia ciepła helu sprawia, że wzrasta średnica „rdzenia” łuku, co pociąga za sobą zmniejszenie koncentracji ciepła- spoina staje się „płytsza” i szersza. Z kolei stosowanie argonu prowadzi do tego, że głębokość wtopienia jest dość znaczna, a dzieje się tak na skutek dużej koncentracji ciepła w wąskim łuku wywołanej małym współczynnikiem przewodzenia cieplnego.
Do spawania metodą MIG stosujemy elektrody:
SpG1, SpG4, SpG2, SpG1N1.
Spawanie w atmosferze dwutlenku węgla ( metoda MAG).

(…)

… w osłonie dwutlenku węgla stosuje się do łączenia elementów konstrukcyjnych ze stali węglowych i niskostopowych oraz staliwa. Zasada spawania w atmosferze CO2 jest podobna do spawania drutem w atmosferze argonu (metoda MIG). Zamiast atmosfery argonu stosuje się w tej metodzie atmosferę dwutlenku węgla, dlatego urządzenia do spawania metodą MIG i MAG są te same. Dozuje się tylko inny gaz. Oprócz dwutlenku…
…. Dysocjujący CO2­­ ­zwiększa objętość gazu osłonowego zapewniając lepszą ochronę jeziorka ciekłego metalu. Jednym z kryteriów doboru składników mieszanki gazowej jest, w przypadku spawania stali, jej zdolność do utleniania metalu spoiny. Zawartość tlenu w stopicie obniża własności mechaniczne spoiny, a zwłaszcza jej udarność. Zawartość CO2 w mieszankach gazowych (argonowych) nie przekracza 30 %, a tlenu 12…
... zobacz całą notatkę