Sonety Odesskie I Gatunek: sonet (nawiązanie do sonetu włoskiego, tematyka miłosna, erotyczna) II Tytuł: przyjęty przez historyków, efekt zesłania do Rosji, przebywania w arystokratycznych salonach i romansów - Karolina Sobańska. III Geneza: rozpoczyna je cytat z Francesca Petrarki: Gdybym był po części innym człowiekiem niż dzisiaj" . Poeta, chciał być może zaakcentować, że napisane przez niego wiersze są owocem lat młodości. Taki cytat może również świadczyć o dokonaniu się duchowej przemiany ich twórcy. Są jak gdyby studium dojrzewania ich autora IV Cechy romantyzmu w sonetach: - bohater romantyczny: nieodwzajemniona miłość, nieszczęśliwie zakochany, odrzucony ( Pożegnanie) rozdarcie wewnętrzne, zmienne nastroje ( Widzenie się w gaju ) tajemniczy, skryty, izolujący się od otoczenia, wyniosły często ironiczny ( Do D.D. Wizyta, Do wizytujących ) niesamowita uczuciowość i wrażliwość ( Luba ja wzdycham !) ś wiadomy swoich błędów, niemoralnych czynów ( Potępi nas świętoszek… ) przemiana duchowa ( z typowego nieszczęśliwie zakochanego romantyka w świadomego swego posłannictwa i talentu poetę Pożegnanie , Ekskuza - niedoceniany wśród ludzi poeta, - miłość siłą niszczącą - elementy ludowe, postaci, ( Strzelec, Ranek i wieczór, wianki, warkocze, kwiaty, ) przyroda piękna i groźna ( Do***, cmentarz, trumny bluszcz,) - idealizowanie ukochanej kobiety V Dojrzewanie poety: - pierwszym etapem jest zakochanie, dystans, idealizacja ukochanej - drugim jest miłość dojrzała, związek, w jego wzlotach i upadkach - trzecim jest koniec uczucia, dostrzeganie prawdy jaką ukrywało uczucie, dojrzewanie podmiotu jako poety. V I Do Laury - podmiot liryczny kieruje swoją wypowiedź do kobiety, Laury. - pierwsza część opisuje początek znajomości, moment pierwszego spotkania i zauroczenia nowo poznaną kobietą, - druga część przedstawia przeciwności, jakie stanęły na ich drodze do szczęścia. - idealizacja wizerunku ukochanej, porównanie do anioła, subtelny opis ukochanej, jej głosu, rumieńców, urody. - obraz `miłości idealnej' (miłość sama w sobie, bez fizyczności, samo uczucie) , nie daje radości a miłosne strapienia (łzy, smutek, westchnienia - sentymentalizm) - gra uczuć, wewnętrzna dynamika duszy, podmiot prosi o ukazanie uczuć, jeśli takie u ukochanej wzbudza. - nieszczęśliwa miłość, wal ka z otoczeniem, skaz anie na samotność - bunt przeciw światu - podmiot wierzy jednak w związek dusz, trwalszy od ludzkich praw,
(…)
…, ponadczasowa miłość.
VII Dzieńdobry
-podmiot pozdrawia w ten sposób budzącą się o poranku kobietę. Przeżywa moment zachwytu jej wyglądem. Kobieta, której imię nie pada w utworze, nie obudziła się jeszcze zupełnie, trwa w stanie zawieszenia pomiędzy snem a jawą. Pierwsze westchnienie, pierwszy ruch na wpół otwartych powiek, atmosfera senności, porannego rozleniwienia. Oboje znajdują się rano w sypialni, a kobieta nie zdążyła jeszcze włożyć dziennej sukni. Nie pozwala ona ucałować swojej ręki i wydaje się przez to na coś obrażona, a może po prostu w świetle poranka czuje się zażenowana i dlatego każe mężczyźnie opuścić pokój.
- obraz intymnej chwili, bliskości dwojga ludzi. - bohater podziwia swoją wybrankę, dopiero przebudzoną, nieubraną, naturalną, nie ma wzniosłych słów, tylko jej wizerunek.
- podmiot…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)