Moralność jako fakt społeczny: źródła, podmiot, zewnętrzna cecha moralności, moralność jednostkowa a zbiorowa (determinizm indywidualny), kryterium dobra i zła
Kontekst historyczny socjologii moralności: od Montesquie po postmodernizm
Francuska szkoła socjologii moralności: E. Durkheim, E. Duprell
Niemiecka szkoła socjologii moralności: M. Weber, N. Luhmann
Moralność w ujęciu „pozytywistów warszawskich”
Oceny, normy i wartości moralne
Geneza i rozwój norm moralnych
Powszechnie uznawane normy moralne
Kierunki amoralne w historii ludzkiej myśli
Czynniki fizyczne kształtujące moralność
Wpływ czynników biologicznych na moralność
Czynniki demograficzne a moralność
Wpływ zróżnicowania: wieś - miasto na moralność
Czynniki ekonomiczne a moralność
Moralność „mieszczańska”
Polityka a moralność
Światopogląd a moralność
Role społeczne a moralność
Wartości moralne w Islamie
Cywilizacja miłości w nauczaniu bł. Jana Pawła II
Ad 1. Moralność można rozumieć jako fakt społeczny, ponieważ: a) oceny i normy moralne są wytworem jakiejś społeczności , społeczeństwo formułuje je i narzuca innym swoim członkom Czyn nie jest nigdy zły sam w sobie, zależy on od reakcji społeczeństwa. Moralne jest to co społeczeństwo uznaje za moralne - ten pogląd to konwencjonalizm inaczej zwany dekretalizmem społecznym. Durkheim twierdził, że w stanowieniu ocen inicjatywę mają jednostki które żyją gromadnie. Przeciw temu poglądowi jest wiele zarzutów min: traktowanie społeczeństwa jako bytu, uprzedmiotowienie, pozbawienie jednostki inicjatywy, niesie ze sobą relatywizm i subiektywizm, normy mogą być bardzo zmienne.
b) dotyczy przedmiotu ocen i norm moralnych , czyli są faktem ze względu na to czego dotyczą. Nasze postępowanie dotyczy innych osób z którymi znajdujemy się w grupie, z którymi mamy relacje, jesteśmy moralni bo żyjemy wśród innych ludzi.
c) oceny i normy są faktem społecznym bo ich kształt jest zależny od warunków społecznych, mają charakter ewolucyjny.
d) każda ocena i norma społeczna ma swoje uzasadnienie . Moralność to jest to co jest zgodne z interesem społecznym - utylitaryzm społeczny.
źródłem moralności jest wbudowana w człowieka intuicja podstawa której jest określony system biologiczny.
Emil Durkheim (1858-1917) socjologizm - czynniki społeczne
Społeczeństwo = rzeczywistość, suigeneris
Fakty społeczne - badać jak rzeczy - królują nauki przyrodnicze, są prawa naturalne, tworzenie praw tak jak w naukach przyrodniczych
Moralność:
(…)
… w wymiaze jednostkowym i społecznym
- źródłem samookreślania człowieka jest wola - władza psychiczna, która jest naturalną dążnościa do dobra.
- wolność nie jest nieograniczona, musi mieć granice
- katolicka nauka społeczna postuluje powiązanie jednostki z odpowiedzialnością w płaszczyźnie wspólnotowej, gdzie na gruncie dobra wspólnego wolność jednostkistyka się i współdziała z wolnością…
… wypełniają we wspólnocie Ad 9.
dajmonionizm,
sofizm, cynizm, sceptycyzm, nihilizm,
hedonizm, indywidualizm, subiektywizm, anarchizm
1. Dajmonionizm -w filozofii starożytnej: ostrzegawczy głos wewnętrzny powstrzymujący przed czynieniem zła, sumienie; daimonion, u Sokratesa ma on raczej charakter przestrogi, zanim podejmie się działanie. Może jest to bardziej intuicja, przeczucie, rodzaj przed-refleksyjnej…
… i fatalizm
brak jakichkolwiek aspiracji do awansu
Ad 15.
Przede wszystkim zajmowała się nią Maria Ossowska, choć wzmianki na temat różnego rodzaju moralności klasowej występują już w "Manifeście komunistycznym" Marksa . Na początku wartościami nadrzędnymi był utylitaryzm oraz praca. Jednakże, na przełomie XIX i XX wieku nastąpił pewien kryzys moralności mieszczańskiej, gdy wiele z jej członków doszło…
… potrzeby do minimum, uważających życie psa za symbol życia zgodnego z naturą;
4. Sceptycyzm
- doktryna przecząca możliwości uzyskania jakiejkolwiek wiedzy wiarygodnej i uzasadnionej a. wątpiąca o wartości ludzkiego poznania; metoda powstrzymywania się od osądu, systematycznego wątpienia a. destrukcyjnego krytycyzmu w stosunku do wszystkiego a. do pewnych określonych spraw;
5. Nihilizm
- odrzucanie, negowanie, relatywizacja wszelkich przyjętych wartości, norm, zasad, praw życia zbiorowego i indywidualnego (np. etycznych, estetycznych); sceptycyzm absolutny.
6. Hedonizm
filoz. doktryna etyczna, uznająca przyjemność (rozkosz) za cel i najwyższe dobro człowieka, za główny motyw działania, a uniknięcie przykrości (bólu) za warunek szczęścia;
7. Indywidualizm
indywidualista człowiek odznaczający…
… przez JP II. Jest to świat bardziej ludzki, oparty na miłości, na odpowiedniej hierarchii i wartości. Idea służebna dla wszystkich, nie tylko dla chrześcijan. Fundamentem cywilizacji miłości jest pierwszeństwo osoby nad rzecz - personalizm. „Być” przed „mieć”. Wolność, solidarność, prawda, sprawiedliwość.
Sposoby realizacji cywilizacji JP II :
uznać że światem kieruje Bóg
jeżeli światem kieruje Bóg…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)