Serwitut pastwiskowy, serwitut zbioru ściółki

SERWITUT PASTWISKOWY Do momentu urządzania lasów w 1875 roku inwentarz włościan mających przypisane służebności pa­stwiskowe mógł być pasiony po całym lesie.
Dopiero później przepisy umożliwiły właścicielowi zabronić pasania inwentarza w zagajnikach, z za­strzeżeniem, by ogólna powierzchnia miejsc zabronionych nie przekraczała 1/5 obszaru leśnego obciążonego tą służebnością.
Ogólna powierzchnia lasów Ordynacji - 191 383 morgi (wszystkie były obciążone serwitutami), do nich miało prawo 13 149 osad z 38 436 sztuk bydła; 16 478 sztuk koni; 3 321 sztuk owiec, a więc ra­zem 58 145 sztuk inwentarza. Daje to 3,2 morgi lasu (pastwiska) na 1 sztukę. Bydło zadeptywało las zgryzało i niszczyło podszyt i samosiew, zbyt mało był pokarmu w drzewostanach sosnowych o śred­nim zwarciu.
SERWITUT ZBIORU ŚCIÓŁKI Ukaz z 1864 roku przyznawał prawo zbierania ściółki w lasach Ordynacji w wymiarze od 5 do 20 wozów parokonnych (około 300 kg) rocznie na osadę. W nadleśnictwie Szczbrzeszyn o powierzchni 9 464 morgi, gdzie były 543 osady korzystające z tej służebności, miały prawo do wywiezienia 6 4~5 fur ściółki - przeciętnie wynosiło to około 1 fury z 1,5 morgi.
Wywożono około 1/4 całkowitego opadu rocznego ściółki.
BARTNICTWO 2001
Strona 1 z 2
... zobacz całą notatkę