Część ogólna prawa prywatnego D. 48, 19, 5 pr. ( Ulpianus libro septimo de officio proconsulis ): Abusus non tollit usum. Nadużycie [prawa ] nie wyklucza [prawa] korzystania [z tego uprawnienia]. Cfr. art. 5 kc.
D. 50, 17, 139 pr. (Gaius libro ad edictum praetoris urbani): Actiones semel inclusae iudicio salvae permanent. Skargi raz wytoczone przed sądem pozostają w mocy. Cfr. art. 123 kc.
D. 23, 2, 30 - C. 4, 22 : Actus simulatus nullius est momenti. Czynność pozorna jest nieważna. Cfr. art. 83 § 1 kc. C ontractus ab initio voluntatis est, ex post facto necessitatis . Zawarcie kontraktu jest d o browolne, ale wykonanie przymusowe. C. 4, 22 (tytuł): Plus valere quod agitur quam quod sim u late concipitur . D. 34, 5, 26 ( Celsus libro vicensimo sexto digestorum ): Ambiguitas contra stipulationem. Wątpliwości [oświadczenia woli] tłumaczy się na niekorzyść oświadczającego się. Cfr. art. 358 ¹ § 2 kc.
Cum in verbis nulla ambiguitas est, non debet admitti volu n tatis quaestio. Gdy w słowach nie ma żadnej dwuznaczności, nie należy podnosić kwestii woli. Cum in testamento ambigue scriptum est, benigne interpretari debet . Gdy w testamencie zapisano coś niejasno, należy to interpretować przychylnie.
D. 50, 16, 219 ( Papinianus libro secundo responsorum ): In conventionibus contrahentium voluntatem potius quam verba spectare placuit. Przyjęto, że w umowach należy uwzględniać raczej wolę stron umawiających się niż słowa. Cfr. art. 65 § 2 kc.
Tj. In conventionibus contrahentium voluntatem potius quam verba spectari placuit. Cum igitur ea lege fundum vectigalem municipes locaverint, ut ad heredem eius qui suscepit pertineret, ius heredum ad legatarium quoque transferri potuit. D. 1, 18, 16 (komentarz Bartolusa Saxoferrato): Agere non valenti non currit praescriptio. Przedawnienie nie biegnie względem tego, kto nie jest w stanie zaskarżyć. Cfr. art. 122 kc. Tj. ( Macer libro primo de officio praesidiis ): Senatus consulto cavetur, ut de his, quae provincias regentes, comites aut libertini eorum, antequam in provinciam venerint, contraxerunt, parcissime ius dicatur, ita ut actiones, quae ob eam causam institutae non essent, posteaquam quis eorum ea provincia excesserit, restituerentur. Si quid tamen invito accidit, veluti si iniuriam aut furtum passus est, hactenus ei ius dicendum est, ut litem contestetur resque ablata exhibeatur et deponatur aut sisti exhiberive satisdato promittatur. D. 22, 3, 2 ( Paulus libro 69 ad edictum ): Ei incumbit probatio qui dicit, non qui negat. Ciężar dowodu spoczywa na tym, kto twierdzi, a nie na tym, kto przeczy. Cfr. C. 4, 19, 23; art. 6 kc. Actori incumbit probatio . Przeprowadzenie dowodu spoczywa na powodzie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)