SENS IDEOWY POJĘCIA PRAWICA PRAWICA – potoczne, ogólne i niejednoznaczne określenie doktryn oraz ruchów politycznych, broniących porządku społeczno-politycznego /lub odwołujących się do przedpoli tycznych zasad „porządku wyższego”, których wspólnym (negatywnym) mianownikiem jest przeciwstawianie się ruchom i doktrynom lewicowym. Pojęcie niełatwo sprecyzować również z racji na jego genezę . Podczas rewolucji 1789 we francuskim Zgromadzeniu Narodowym obrońcy monarchy, Kościoła i dotychczasowego porządku usiedli po prawej ręce przewodniczącego obradom ( la droite ); pomimo częstego (nad)używania tego pojęcia w odniesieniu do innych kręgów kulturowych i cywilizacyjnych, w miarę zadowalający poziom jego identyfikacji z innymi udaje się uzyskać tylko w stosunku do krajów, ruchów i ideologii w kręgu cywilizacji zachodniej. Dominują tam konkurencyjne wobec siebie rozumienia pewnych pojęć, ale posiadają one taką samą podstawę filozoficzną (pojęcia takie jak jednostka, naród, osoba, rodzina, itp.). Niedawno zaś charakterystyczne było to, że mianem prawicowych określano wszelkie ruchy o charakterze antykomunistycznym. Obecnie, na skutek dominacji kultury anglosaskiej, występuje znamienne dla świata anglosaskiego przesunięcie akcentu w rozumieniu pojęcia prawicy na antropologię wolnorynkowego kapitalizmu (nie rozumiem stąd ani słowa, podaję za Jacusiem Bartyzelusiem). Wyróżniki prawicowości . Klasyk Andre Siegfried Tableau des partie en France wskazał, iż zasadniczymi kryteriami delimitującymi stronnictwa prawicowe są: 1. Stosunek tychże do rewolucji francuskiej – bezwzględne odrzucenie idei instytucji rewolucyjnych; 2. Stosunek do rewolucji przemysłowej XIX wieku – co najmniej rezerwa do przemian społecznych i industrializacji. Powyższe wyróżniki pochodzą z 1930 roku, a przez dziesięciolecia powstały nowe ruchy polityczne, będące zarówno odmianami prawicy (nacjonalizm, konserwatywna rewolucja, Nowa Prawica), jak i jej przeciwnikami (komunizm, nazizm, Nowa Lewica). Dlatego kryteria Siegfieda należałoby uzupełnić przynajmniej w postaci trzech poziomów identyfikacji (z prawicą). Trzeba jednak pamiętać, iż to, że dany ruch jest prawicowy, nie musi przecież identyfikować się ze wszystkimi trzema płaszczyznami : 1. wymiar metapolityczny – już przed wojną Adolf Bocheński nazwał go „mistyką
(…)
… prawicy”) komunizmem („skrajną lewicą”),a przecież trzeba wiedzieć, że faszyzm
stanowi mieszankę socjalizmu, syndykalizmu i nacjonalizmu (również rasizmu), a więc
dwóch ideologii lewicowych i jednej prawicowej (nacjonalizmu). Dlatego logicznie rzecz
biorąc, trzeba by umieścić takie zjawisko w centrum – co jest przecież bezsensowne. Dlatego
też właściwym postępowaniem jest enumeracja odmian prawicy:
1…
…
prawicy, CENTRUM prawicy oraz PRAWICĘ prawicy (układ nie dychotomiczny L-P, ale
triadyczny L-C-P). Gdy dodamy jeszcze SKRAJNĄ LEWICĘ prawicy oraz SKRAJNĄ
PRAWICĘ prawicy, to otrzymamy pentadę (patrz: zajebisty schemat autorstwa
Szymborskiej!).
*SKRAJNA PRAWICA*
Termin politologiczny lub dziennikarsko-propagandowy na oznaczenie pewnych ruchów i
ideologii prawicowych lub takim przypisywanych. Jdnak…
… uzupełnić przynajmniej w postaci trzech poziomów identyfikacji (z
prawicą). Trzeba jednak pamiętać, iż to, że dany ruch jest prawicowy, nie musi przecież
identyfikować się ze wszystkimi trzema płaszczyznami:
1. wymiar metapolityczny – już przed wojną Adolf Bocheński nazwał go „mistyką
polityczną”; idealnym archetypem w tym wymiarze był legitymizm katolickomonarchiczny, który bronił „sojuszu Ołtarza i Tronu”, „mistyki królewskiej”
Pomazańca Bożego, świeckiej władzy papieża oraz pośrednije jurysdykcji Kościoła
nad państwem; w tym rozumieniu prawicą jest każda doktryna oraz ruch polityczny,
która uznaje nadprzyrodzone źródło władzy (pojętej jako depozyt boży) oraz
prawonaturalny fundament społeczeństwa, państwa i prawa, co daje uznanie za
przedpolityczne takich instytucji jak: małżeństwo i rodzina, własność prywatna,
wobec których państwo może jedynie odgrywać role ochronne oraz absolutny brak
akceptacji dla działań godzących w ład naturalny (aborcja, eutanazja, eksperymenty
genetyczne, legalizacja homoseksualizmu). To również wszytsko to, co nazywamy
„tradycją”: patriotyzm, przekazywanie i pielęgnowaie wzorów kulturowych
regionalizm, poszanowanie autorytetów, szacunek dla arystokracji/szlachty, uznanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)