To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ziółkowska. Notatka składa się z 4 stron.
Sęk „Psychologia kliniczna” - r. 7 „Carakterystyka wybranych metod diagnozy klinicznej” Pani Sęk przyjmuje interakcyjny model diagnozy psychologicznej. Diagnoza to wg niej proces negocjowania definicji problemów pacjenta między nim a psychologiem. W jej podejściu psycholog powinien ustalić swoje preferencje odnośnie stosowanych metod oraz dostosować je do wymagań modelu interakcyjnego. Podstawowa metoda diagnozy - rozmowa psychologiczna (jest konieczna, ale nie wystarczająca, poprzez nią odbywa się porozumienie psycholog-pacjent. Inne metody służą do poznania problemów pacjenta, ich uwarunkowań oraz określenia sposobów ich rozwiązania - generalnie zapewniają większą skuteczność naszej pomocy).
Rodzaje rozmów psychologicznych Jest ich od cholery, ale w tekście tylko rozmowa diagnostyczna omówiona. Można ją rozumieć jako wywiad (technika obserwacji naukowej stosowana w procesie interakcji i werbalnej komunikacji celem uzyskania społecznej inf z pewnym określonym zamiarem. Cel - uzyskanie inf, których brak uświadamiają sobie ludzie i które są potrzebne do weryfikacji określonych hipotez naukowych) i przeciwstawić go konwersacji (brak celów naukowych, potoczna rozmowa spotykających się ze sobą osób).
Gerstmann - inne rozróżnienie, jego zdaniem wywiad to uzyskanie inf od osób trzecich a rozmowa psychol. występuje kiedy uzyskujemy inf bezpośrednio od pacjenta.
Specjalny rodzaj rozmowy psychol. - anamneza :
prowadzona tylko z osobą chorą
poruszane w niej sprawy dotyczą tylko przebiegu i przyczyn choroby
prowadzona wg ścisłego schematu
dokładny zapis uzyskiwanych inf
Rozmowę psychol. różnicujemy ze wzgl. na jej właściwości. Jej pozytywne strony to: możliwość stosowania w różnych wariantach, łatwość dostosowywania do potrzeb, elastyczność. Brak 1 definicji rozmowy psychol., albowiem różne cele są jej przypisywane, w różnych orientacjach teoretycznych występuje i różnie się ją rozumie. ALE pan Gerstmann postanowił utworzyć taką w miarę ogólną def. [rozmowa psychol. to] „odpowiednio przygotowane spotkanie osoby badającej i osoby, która pod jej kierunkiem buduje swoje wypowiedzi w sposób zamierzony i celowy, wyznaczony przez potrzeby przeprowadzonych badań psychol.” Sęk coś ta def. średnio pasuję, trochę ją zmodyfikowała i powstało: „proces komunikacji językowej i ewentualnie pozajęzykowej, który ma w taki sposób pomóc pacjentowi w rekonstrukcji i organizacji jego przeszłych doświadczeń oraz aktualnych przekonań zw. z posiadanymi problemami, aby mogły one wpłynąć na skuteczne rozwiązanie tych problemów.”
Techniki prowadzenia r ozmowy psychol. Ze wzgl. na stopień ingerencji psychologa w wypowiedzi pacjenta mamy rozmowy:
dyrektywne (duży udział psychologa)
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)