To tylko jedna z 7 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ziółkowska. Notatka składa się z 7 stron.
Wallen „Psychologia kliniczna” - „Przeprowadzanie wywiadu: nawiązanie kontaktu” Generalnie strasznie ten tekst rozlazły i mało w nim konkretów. Let's begin... Możemy wysnuć wnioski o osobie badanej już na podstawie obserwowania jej w czasie wywiadu, ale ta próbka zachowania będzie ograniczona i niereprezentatywna. Zamiast tego korzystamy z relacji o życiu badanego, której on sam nam udziela w czasie wywiadu. Można też korzystać z innych źródeł, np. inf od rodziny, świadectw szkolnych, opinii instytucji itp. Trza z góry ocenić, czy uzyskane w ten sposób inf są warte czasu i kosztów poświęconych na ich zdobycie. Ich wartość = na ile przydadzą się w rozwiązaniu problemu. Zazwyczaj więc korzystamy z relacji badanego, które niestety mogą być (nie)świadomie zafałszowane. Wypowiedzi badanego analizujemy i oceniamy w świetle tego, co wiemy o ludziach.
Problemy poruszane w wywiadzie To, co chce wiedzieć klinicysta, zależy od tego, co ma być przedmiotem prognozy. Większość przewidywań psychologa dotyczy ogólnych wzorów zach., potrzebne są więc dane o zach. badanego w wielu dziedzinach życia. Klinicysta dochodzi do zbioru stwierdzeń dot. zdolności, motywów, postaw i cech osoby badanej. Poza zdolnościami cechy te mają charakter dyspozycji występujących w sposób stały. Teoretycznie można o nich wnioskować bez nawiązywania do przeszłości, opierając się jedynie na testach, autorelacji badanego i eksperymentach. Wciąż jednak nie mamy sposobów mierzenia wielu ważnych zmiennych dyspozycyjnych (a nawet gdybyśmy mieli, to trudno powiedzieć, w jakim stopniu dana dyspozycja wpływa na zew. zach. człeka). Kolejną metodą wnioskowania o sile cech/postaw/motywów jest analiza historii życia badanego. Wiedząc z jakimi sytuacjami badany stykał się w życiu i jak na nie reagował można wnioskować o istnieniu określonych dyspozycji. A z teorii wiemy np., że pewne doświadczenia pociągają za sobą określone skutki.
Dziedziny życia ważne dla diagnozy . Klinicysta chce wiedzieć, jakie były czynniki determinujące nabyte motywy/postawy/cechy. Psycholog wnioskuje na podstawie inf dotyczących różnych dziedzin życia oraz inf o szczególnych przeżyciach, które doprowadziły do urazu lub były szczególnie korzystne dla badanego. Może też wnioskować na podstawie sposobu, w jaki badany reaguje na życiowe problemy. Główne dziedziny poddawane badaniu:
życie rodzinne oraz stosunki w rodzinie
historia chorób i wypadów
pobyt w szkole
stosunki z rówieśnikami
rozwój seksualny
I jeszcze 4 dodatkowe dziedziny:
zainteresowania zawodowe i przebieg pracy
wierzenia religijne i poglądy etyczne
historia konfliktów emocjonalnych i symptomów
wyobrażenie badanego o sobie samym
Przy czym to wszystko są dziedziny, w obrębie których występują szczegółowe pytania. I na te pytania ma sobie odpowiedzieć sam klinicysta, nie musi ich bezpośrednio badanemu zadawać.
(…)
… obaw - bezpośrednia rozmowa, spokojna atmosfera, życzliwe wysłuchiwanie pacjenta, nie okazywać zdziwienia ani niesmaku. Wymaga to doświadczenia oraz tolerancyjnych postaw i motywów klinicysty (jeśli będzie on miał nastawienie moralizatorskie lub despotycznie to pacjent zobaczy to w jego gestach/mimice i ciągle będzie się bał).
Rozpoczęcie wywiadu. Okoliczności wstępne - powitanie, pokazać badanemu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)