Sejm Wielki - omówienie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 203
Wyświetleń: 1092
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Sejm Wielki - omówienie - strona 1 Sejm Wielki - omówienie - strona 2

Fragment notatki:

Sejm Wielki
Katarzyna II, atakowana od północy przez Szwedów, zaangażowana w długotrwałe wojny z Turcją, zajęta walkami z Austrią o wpływy na Bałkanach, a z Prusami na Morzu Bałtyckim, zezwoliła Polskiej szlachcie na zebranie sejmu skonfederowanego (odbyło się to na zjeździe w Kunowie w 1787 roku), czyli takiego, którego nie można było obalić za pomocą liberum veto, a ustawy na nim uchwalane były zatwierdzane większością głosów. Na czele sejmu stanął człowiek o nieskazitelnej opinii, Stanisław Małachowski. Obrady zaczęły się 5 października 1788 roku. Idee antyrosyjskie wzbudziły nadziej Prus na zagarnięcie reszty terenów rzeczpospolitej tylko dla siebie. W tym celu 13 października 1788 roku poseł pruski zaproponował Rzeczpospolitej sojusz i podsunął jej pomysł zażądania od Rosji wycofania swoich wojsk z kraju. Liczył na to, że rozgniewana tym faktem Katarzyna II będzie próbowała zaatakować Polskę, która to zwróci się do Prus z prośbą o pomoc. Tak się jednak nie stało. Wprawdzie zażądano od Rosji wycofania swoich wojsk, ale nikt nie zamierzał prosić Prus o pomoc, zresztą nawet sama caryca nie była chętna do kolejnych potyczek militarnych z Rzeczpospolitą. Odzyskanie suwerenności pozwoliło obradującym na sejmie posłom wprowadzić reformy ograniczające wpływy Rosji w Rzeczpospolitej. Zniesiono Radę Nieustającą, w skład której wchodzili prawie sami zdrajcy kraju, a wszelkie sprzeciwy ambasadora rosyjskiego zostały szybko odrzucone. Poza tym sejm jako pierwszy od chwili, gdy Rosja zaczęła intensywnie ingerować w sprawy polskie, odbywał swoje obrady bez asysty wojsk carskich. 20 października 1788 roku uchwalono ustawę o powiększeniu wojsk polskich do 100 tysięcy. Aby zrealizować to przedsięwzięcie w marcu następnego roku nałożono na szlachtę i duchowieństwo pierwszy od wielu lat stały podatek, tak zwaną ofiarę dziesiątego grosza. Od majątków szlacheckich pobierano 10%, a od duchownych 20%. Jednakże pozwoliło to tylko na zwiększenie armii do 65 tysięcy. Sejmowe debaty nad podatkami i armią wywołały wiele konfliktów między obradującymi posłami. Dlatego też wkrótce dotychczasowa jedność posłów została podzielona na trzy stronnictwa (obozy): 1) obóz patriotyczny z marszałkiem sejmu, Adamem Kazimierzem Czartoryskim, Ignacym Potockim, którzy byli za przeprowadzeniem jak największej liczby reform związanych z utwierdzeniem władzy królewskiej. Chcieli zawiązać sojusz z Prusami przeciwko znienawidzonej Rosji. 2) obóz dworski (królewski) z Hugo Kołłątajem, Julianem Ursynem Niemcewiczem, Stanisławem Staszicem i samym królem na czele, także popierało większość reform proponowanych przez pierwsze stronnictwo, jednakże liczono się z opinią i zdaniem Rosji, z którą chciano wystąpić zbrojnie przeciwko Prusom.

(…)

… i patriotyczne) doszły do porozumienia i zaczęły wspólne prace nad konstytucją, głownie po to, by sejm nie mógł odrzucić kolejnych artykułów. Obalenie konstytucji oznaczałoby obalenie wszystkich artykułów. Prace nad nią rozpoczęto wiosną 1791 roku. Jej głównymi autorami byli Stanisław August Poniatowski i Ignacy Potocki, a częściowo także Stanisław Małachowski i Hugo Kołłątaj. Pośrednikiem między współpracownikami był ksiądz Scipione Piattoli. Tajemnica, w jakiej ją formułowano była niezbędna głównie ze względu na możliwość obalenia konstytucji przez grupę hetmańską. W marcu i kwietniu uchwalono dwie ważne ustawy, które miały także swój pogłos w konstytucji. Były to: ustawa o reorganizacji sejmików z dnia 24 marca 1791 roku oraz prawa o miastach z dnia 17 kwietnia 1791 roku. Przeddzień uchwalenia…
Sejmu Czteroletniego upłynął na wewnętrznej weryfikacji nowego ustroju państwa. O przychylności warstw szlacheckich do uchwalonej Ustawy Rządowej świadczyły sejmiki relacyjne odbyte w lutym 1792 roku. Jednakże między teorią a praktyką jak zawsze była dużo rozbieżność. Wojska polskie faktycznie osiągnęły ledwo 57 tysięcy żołnierzy, ich oficerom zabrakło doświadczenia w podejmowaniu większych decyzji…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz